Bir Yağmur Sonrası Düştüm Yollara
Bir yağmur sonrası düştüm yollara, sevdiceğimin
kokusu da yağmur gibi kokardı… Kırmıştım gönlünü demeyim de az benim gibi aşkla
dokun demiştim, benden bu kadar diyerek çekip gitmişti. Oysa ben aşkın bahar
çiçeklerini, severken koklasın istemiştim, yanlış anladı ve gitme dememe rağmen
gitti…
Bir kez olsun aşkla hissetsin
yüzeysel sevmesin istemiştim, yüz üstü yerde düşürerek bıraktı gitti!
Sabah doğan seher gibi doğsun
aydınlatsın istemiştim…
Karanlıkların içinde bırakarak
gitti…
Giderken geride gözyaşının kokusunu bıraktı, her yer onsuz gözyaşı kokuyordu, işte yağan yağmurdan sonra kokusunu
çekerek içime yola çıktım. Oysa yağmur kokusu sevmenin aşkın bereketin kokusuydu,
toprakla buluşunca yeşermek için can bulunca ortaya çıkan sevinç gibiydi, ondan
az bunu istemiştim galiba bilmeyerek çok şey istemiştim.
Papatya gibi gönlümde açsın,
kokusuyla odamızı gülüşüyle doldursun istemiştim, kıracağımı fark etmemiştim, aslında
ona biraz gayret derken, o hasret anlamıştı.
Karanlıkta kendi çığlığına doğru
ilerlerken, ben neşeli bir ses duysun istemiştim, bazen istemek gitmek olarak
biliniyordu bunu silmekte elbette zor oluyordu, zor olsun zaten zor olana
taliptim aşkla seven bir gönüle de sahiptim, vesselam.
Mehmet Aluç