Düşlerin rengi yoktu madem saydam
yüreğimde mi saklıydın ezelden ve demediklerime mahal veren her şiirde de
bendim saklı olan belki de gözümü sakındığım haşmetli hüznüme tek sahip çıkan
sadece sendin, Rabbim.
Göğe konuşlu bir sızıyım hali hazırda
İçimden sızan her acının da tınısında
saklıyım
Zaten ömrü tüketmedim mi hazır ol’da
geçen
Ömürlük nöbetlerin sonlanmadığı
Bir rüya olmaktan ötesi yoktu.
Arz ettiğime binaen
Kabul görmekti elbet her fani gibi
içimde saklı olan
Tek gerçek üstelik gerekçesi olmayan
Nice hüzne delalet
Bir sabır kuşağı idi belime dolanan
Ve elim ayağıma dolaşan
Ne zamanki düşsem yola, sen diye
Sensizliğin öksüz bir mevsime denk
düştüğü az şey mi hani?
Bense bana ırak göğe yakın bir yıldız
İçim olmuş tarumar
Sızan her yaradan
Şiir tadında bir hayat mıydı yoksa en
baştan
Esir alan yüreğimi ki
Kimliğimde saklı bir rüzgârdı şiir
Hem üşüyen hem üşüten
Solgun yüzümde saklı bir duadır
Elbet içimin titrediği
O anne nefesi,
Aşkı şiar edindiğim ömrün de özeti.
Yana yakıla yaşamak neymiş
Anladım artık
Anlaşılmaz bir varlık olmak ne ki?
Derinde saklı tevazu ve hasret
İçimdeki gayya kuyusu
İçine fırlattığım gözyaşı
Damlayan gökten
Aslında sulu sepken bir hicaz makamı
Kışı da büyütürken bir içimlik
şiirlerin
Mazhar olduğu o eksen.