Yukarýdaki fotoðrafý daha sonra açýklayacaðým. Þimdi þöyle yirmi bir sene öncesine uzanalým.

2000-2001 Öðretim yýlýnýn sonlarýydý.  Hepi topu on dört öðrenciden oluþan ve sýnýf rehber öðretmeni olduðum sýnýfa girdim. Eðitim öðretim yýlýnýn sonlarý olduðu için artýk rehberlik derslerinde kaynatýyorduk açýkçasý.  Evet kaynatýyorduk ama ne anlatmalýydým  öðrencilerime? Öyle ya kýrk beþ dakika minicik bebeler gibi sýnýf içi ‘’ Nesi var?’’ Oynayamazdýk.  Çocuk dediklerim o sene üniversite sýnavlarýna girecek eriþkinlikte lise son sýnýf öðrencileriydi.

Kara kara ‘’Ne anlatayým?’’Diye  düþünürken  sýnýfýn sadece dört kýz öðrencisinden biri olan Tuba  parmak kaldýrdý.

-Hocam ! Siz hiç aþýk oldunuz mu?  Aþk nasýl bir þeydir bize anlatabilir misiniz?

Tüm gözler Tuba’nýn üzerine çevrilmiþti zira bir Ýmam-Hatip Lisesinde hem de bir kýz öðrenci olarak böyle bir soru sormak olur þey deðildi?  Evet, böyle bir soru olur þey deðildi ama öte taraftan Sami Hoca’nýn tepkisi ne olacaktý?  Soruya cevap verecek miydi  bunu da çok merak ediyorlar ve gözlerimin içine içine bakýyorlardý ‘’ Hocam ne olur anlat.’’ Diye.

Kasýtlý olarak bayaðý bir müddet sustum.  Sonra baþladým konuþmaya.

 -Aþký en sorulmamasý gereken adama sordunuz.  Ben ne bilirim aþk nedir.  Hiç aþýk olmadým ki?


Sýnýf baktý ki ben pek çok arkadaþým gibi ‘’Aþk sizin neyinize. Derslerinize çalýþýn,  okuyun, ekmeðinizi elinize alýn ondan sonra düþünürsünüz aþký meþki.’’ Diyen hocalardan deðilim,  o cesaretle Mehmet söz aldý:

-Yani hocam, siz þimdi eþinizle sevmeden mi evlendiniz?

-Yooo, severek evlendim.

-Eee, o zaman aþýk olmuþsunuz demek ki?

-Ýyi de Mehmed’im.  Sevmek, aþk deðildir ki?

-Nasýl yani?

-Mesela sen en çok hangi yemeði seversin?

-Siyah mercimekli bükme. ( Afyon ilimize has bir çeþit börek )

-Peki bükmeye aþýk mýsýn?

Sýnýf bastý kahkahayý.

Devam ettim:

-Beni seviyorsunuz deðil mi?

Tüm sýnýf ‘’ Evet seviyoruz.’’  Diye cevap verdi.

-Peki bana aþýk mýsýnýz?

Baþladýlar kikirdemeye. Hatta bakýþlarý ‘’ Senin neyine aþýk olalým a benim câným hocam.’’ Der gibiydi.

-Ama bakýn sevmeden aþýk olunmuyor.  Yani aþkýn birinci kuralý sevmek.

Bu sefer  Kevser söz aldý.

-Peki hocam, aþk ile sevmek arasýnda ne fark vardýr?

-Aslýnda cevabý zor bir soru ama anlatmaya çalýþayým yine de.

Çocukluktan itibaren öðretirler bize:

‘’ En çok kimi seviyorsun?’’

‘’Allah’’

‘’Sonra?’’

‘’Peygamberimiz.’’

‘’Sonra?’’

‘’Annemi.’’

‘’Sonra?’’

‘’ Babamý’’

Evet, sevmemiz gerekenleri çocukluktan itibaren öðreniriz. Peki soruyorum sizlere: Þöyle bir soruya muhatap oldunuz mu hiç:  ‘’ En çok kime aþýksýn? Daha sonra kime/ ya da neye aþýksýn? Ondan sonra kime/ neye aþýksýn?’’

Kafalar yine öne eðildi çünkü böyle bir soru hiç kimseye sorulmamýþtý. Sorulamazdý da zira saçma bir soruydu ‘’En çok kime aþýksýn?’’ Sorusu

Abdullah söz aldý:

-Yani hocam ‘’Sevgi öðretilir ama aþk öðretilmez. ‘’ Diyorsunuz anladýðým kadarýyla.

-Çok doðru.  Aþk ile sevgi arasýndaki en önemli fark budur. Sevmeyi öðrenirsiniz, aþk ise bu sevginin sonucu olarak ya gelir kapýnýzý týklar, ona sonuna kadar açarsýnýz kapýnýzý, ya da kapýlarýnýzý kapatýr sevgi ile baþbaþa bir hayat sürersiniz ama asla aþýk olmazsýnýz. Ha, bir de sevgiye de aþka da kapýlarý kapalý olanlar vardýr ve her ikisine de ihtiyaç duymadan yaþayýp giderler eðer onlarýnkine yaþamak denirse...

-Hocam kafamýz karýþtý.  Bir örnek verebilir misiniz?

-Tamam o zaman. Size 1989 Yýlýnda Batman’da görev yaparken yaþadýðým bir olayý anlatayým.

Bir kaç arkadaþ yatsý namazý için bir camiye gitmiþtik. Tam farzý kýlmak için kamet getirilirken arkadan bir vatandaþ koþa koþa zaten tek sýra olan safa geldi.  Saçý sakalý birbirine karýþmýþ, sokakta görseniz deli diyeceðiniz hýrpani kýlýklý birisiydi. 

Bizimle birlikte ellerini kaldýrdý ve tekbir getirerek el baðladý.

Sonra namaz baþladý. Tam rükuya eðilmiþtik ki bu adam küüüt diye yere yapýþtý ve yerde kanadý kýrýk bir kuþ gibi çýrpýnmaya baþladý. Sara krizi geçiriyordu ama hiç birimiz bunun farkýnda deðildik.  Ýmam dahil hepimiz namazý bozduk ve adamcaðýza yardým etme gayreti içine girdik.  Neyse... Beþ altý dakika sonra adam gözlerini açtý.  Biz adama ''Geçmiþ olsun hemþerim.'' Filan diyoruz ama adamýn bizi duyduðu yok. Mýrýl mýrýl mýrýl mýrýldanýyor: ''Elhamdulillahi rabbil alemin. Errahmanir rahim. Maliki yevmüddin: Hamdolsun alemlerin rabbine. Rahman ve rahim olan O'dur. O din gününün sahibidir.''

Hepimiz hayretler içindeyiz tabii ki. Bu arada adam ayaða kalktý, direkt ellerini baðladý ve devam ediyor: Ýyya ke'nabüdü ve iyya kenastein: Yalnýz sana kulluk eder ve yalnýz senden yardým isteriz.''

Düþünün ki daha imam bile mihraba geçmemiþ ama adam hiç mi hiç farkýnda deðil.  Öylesine aþýk ki ne bizim, ne imamýn, ne hastalýðýnýn ne de nerede olduðunun farkýnda... Mýrýl mýrýl okumaya devam ediyor: ''Gayril maðdubi aleyhim: Senden baþka ilah yoktur...'''

Sýnýf sessizce '' Bu iþin sonu nereye varacak?'' Düþüncesiyle dinlerken Yasin söz aldý:

-Hocam ! '' Ben aþký ne bilirim. '' Dediniz ama öylesine güzel anlattýnýz ki...

Cevap verdim:

-Çok yanýlýyorsun  Yasin...Ve siz sevgili öðrencilerim...Eðer benim aþký anlattýðýmý düþünüyorsanýz çok yanýlýyorsunuz.  Ben size aþký anlatmadým ki.

Tüm sýnýf hayretler içinde bana bakarken  '' Siz hiç aþýk oldunuz mu?'' Diye soran Tuba tekrar söz aldý.

-Hocam ! Aþký anlatmadýysanýz neyi anlattýnýz Allah'ýnýzý severseniz?

-Kýzým !  Ben size aþký deðil, aþýðý anlattým.  Aþk anlatýlmaz,  anlatýlamaz.

-Ama anlattýnýz hocam.

-Siz de anladýnýz öyle mi?  Peki o meczubun '' Elhamdulillahi Rabbilalemin'' Derken hissettiklerini bana anlatabilir misiniz?

Kafalar yine öne eðildi.

-Yok yok baþlarýnýzý öne eðmeyin.  Bunu ne siz ne ben ve hatta ne de o meczub anlatabilir. Hiç kimse anlatamaz o hali.  Ýþte onun için diyorum ya ''Aþk anlatýlmaz.'' Diye.  Onun için diyorum ya '' Ben hiç aþýk olmadým.'' Diye. Ben hayatým boyunca öyle bir þey yaþamadým ki '' Evet aþýk oldum.'' Diyeyim. Onun için diyorum ya '' Ben size aþký deðil, aþýðý anlattým.'' Diye...

*******************************

Ha, bu arada yukarýdaki fotoðrafý anlatacaktým deðil mi?

Efendim o balkonumda sigara içerken gördüðüm, hayranlýk ve gýpta ile seyredip cep telefonum ile  çektiðim bir fotoðraf.