Gönül Adamý (Gönül Men De Diyebilirsiniz Uçan Gönül Adamý Da)

“Bir hikâye belki gerçek belki hayal. Sadece bir hikâye. Sevgi ve aþk üzerine bir hikaye.
Bir zamanlar bir genç varmýþ. Bu gencin sevdiði ve âþýk olduðu dünyalar güzeli bir kýz varmýþ. Onunla ilk bir radyoda duyduðu kan aranýyor ilaný için gittiði hastane de karþýlaþmýþtý. Kan verdiði kiþi kýzýn amcasýydý. Kýz ona teþekkür etmek için gittiðinde daha yeni yataktan kalkmýþ ve gitmek için hazýrlanýyordu. Birden bulunduðu odanýn kapýsý açýldý ve kýz içeri girdi. Çocuk aðýr aðýr kapýya baktý “Yine hemþirelerden biri geldi herhalde” diye düþündü ama gelen hemþire deðildi. Kýz ona doðru yaklaþtý “çok teþekkür ederim sayenizde amcam yaþayacak” dedi. Genç maðrur bir þekilde “ben olmasaydým bir baþkasý da gelir yardým ederdi. Hiç önemi deðil.” Fakat kýz onu dinlemedi. “Size bir yemek ýsmarlayabilir miyim” dedi. Çocuk reddetmedi içinden “bu kadar güzel bir kýz reddedilebilir mi” diye geçirdi.
“Tabi ne zaman isterseniz.”
“Hemen þimdiye ne dersiniz.”
“Þimdimi ?”
“Tabii ki hem bende beklerken acýkmýþtým”
ikisi birlikte yemeðe gittiler. Yemekte muhabbetleri devam etti. Hep birbirleri hakkýnda konuþtular. Oðlan kýzdan ilk gördüðü anda hoþlanmýþtý. Kýz ise sadece teþekkür etmek istediði bir yabancýdan bu kadar çok hoþlanacaðýný düþünmemiþti bile. Konuþmalarý sýrasýnda ayný þeylerden hoþlandýklarýný fark ettiler ikisi de ayný tür filmlerden hoþlanýyor ayný tür müziði dinliyor hatta son zamanlarda ayný kitaplarý okumuþlardý. Kýz bir erkeðin kendisinin sevdiði þeyleri sevebileceðini daha önceden hiç düþünememiþti ve karþýsýnda böyle biri vardý. Yemekten sonra kýz telefonunu verdi. “Daha sonra ararsan konuþuruz” dedi. Bu oðlanýn çok hoþuna gitmiþti. Akþam olduðunda kýz telefonunda bir mesaj gördü “Dünyanýn en güzel bayanýna. Ýyi akþamlar” yazýyordu. Kýz birden þaþýrdý. Bu kadar erken bir cevap. Demek ki oðlanda ondan hoþlanmýþtý. Buna çok sevindi ve hemen o da cevap gönderdi. Bu mesajlaþmalarý birkaç gün böyle sürdü. Sonunda oðlan ona çýkma teklif etti. Kýz hemen kabul etti. Hayatlarýnýn en güzel günlerini yaþýyorlardý. Ýki sevgili iki âþýk. Aþklarý o kadar büyüktü ki sevgileri o kadar içtendi ki bu sevgileri çevresindeki insanlara da yansýyordu. Fakat oðlanýn ailesinin bu aþktan hiç haberi olmamýþtý. Hep onunla sevilisi olmadýðý için dalga geçiyorlardý þimdi de sevgilisi olduðu için dalga geçecekleri ve bunu hiç istemiyordu. Ama kýz ailesi ile tanýþmayý çok istiyordu oysa her seferinde bir bahane uydurup erteliyordu. Oðlan kýzýn ailesini bir kere görmüþtü. Ama hiç tanýþmamýþtý. Kýzýn ailesi Ýzmir de oturuyorlardý kendisi ise Ýstanbul da amcasýný yanýnda oturuyor ve okuluna gidiyordu.
Sonunda oðlan kýzýn ýsrarlarýna dayanamadý ve onu ailesi ile tanýþtýracaðýný söyledi. Kýz buna çok sevinmiþti fakat daha önce ailesine gitmesi gerektiðini geri döndüðünde hemen ailesi ile tanýþmak istediðini söyledi. Anlaþtýlar ve kýz Ýzmir e doðru yola çýktý. Aradan bir gün geçti iki gün geçti kýzdan bir ses yoktu. Oysa Ýstanbul da birbirlerini görmedikleri anlarda hep telefonda birbirleri ile konuþurlardý. Peki, þimdi ne oldu da aramamýþtý. Yoksa ailesi mi izin vermemiþti. Yâda yanlýþ bir söz mü söyledi yanlýþ bir þey mi yaptý. Neden aramýyordu. Oðlan onu aramaya çalýþtýðýnda her seferinde telefonu kapalýydý. Ýki hafta üç hafta bir ay. Oðlan sonunda kýzýn onu býraktýðýný artýk onu istenmediðini düþünmeye baþlamýþtý ki ansýnýz bir akþam telefonu çaldý. Telefonu ilk kez ona bu kadar acý acý çalýyormuþ gibi geldi. Telefonunun ekranýna baktý arayan oydu. Telefonunu hemen açtý “alo” “alo” telefonda ki ses kýzýn sesi deðildi. Onun ablasý olduðunu söyledi. Oðlanýn telefonunu kýzýn rehberinde bulduðunu bir arkadaþý olduðunu tahmin ettiðini söyledi. Oðlan sevgilisiydim diyemedi “evet bir arkadaþýyým ama ondan uzun zamandýr haber alamýyordum” dedi. Ablasý kýzýn yaklaþýk bir ay önce Ýzmir e gelirken bir trafik kazasý geçirdiðini üç haftadýr komada olduðunu söyleyince oðlan birden dona kadý neden onu aramadýðýný þimdi anlamýþtý fakat ablasýnýn konuþmasýndan olayýn bu kadar olmadýðýný da anlamýþtý. “Kardeþimi geçen gün kaybettik” diyince oðlanýn elindeki telefon bir den yere düþtü. Duyduklarýna inanmamýþtý sevdiði âþýk olduðu kýz ölmüþ olamazdý. Telefondaki ses “alo” diye birkaç kez seslendi fakat oðlanýn cevap verecek hali kalmamýþtý. Hala inanýyordu. Ýlk uçakla Ýzmir gitti. Gerçekten ölmüþ müydü? Bunu öðrenmeliydi. Ailesine gittiðinde dünyasý bir kere daha yýkýldý. Çünkü duyduklarýný hepsi doðruydu. Bittiði gün aþkýný topraða veriyorlardý. Yüreði buna artýk dayanamadý ve gözerinden birkaç damla yaþ aktý. Onu son bir kez daha görmeliydi. Bunun için cenazeyi arkadan takip etti camiden mezarlýða kadar peþlerindeydi. Mezarlýkta görebileceði bir köþeden onlarý izledi. Onun yüzünü son bir kez daha gördü. Alçak bir sesle “hoþcakal aþkým sen bu dünyada sevdiðim tek kiþiydin” dedi. Arkasýný dönüp mezarlýktan çýkmaya karar verdi. Tam o sýrada arkasýndan bir ses duydu. Bu sesi daha öncede duymuþtu telefonda ölüm haberini veren sesin aynýsýydý. Kýzýn ablasý ona seslendi. Oðlan arkasýný dönmeden önce gözündeki yaþlarý sildi. “acaba siz bu kiþi misiniz” dedi ve elindeki zarfý gösterdi. Zarfýn üzerinde “Biricik aþkýma” yazýyor ve yanýnda da oðlanýn ismi vardý. Oðlan aðlamaklý bir sesle evet o benim dedi. Ablasý ona “bunu ölmeden önceki gece yazmýþ ve size vermemi istemiþti” dedi ve zarfý verip uzaklaþtý. Oðlan orada mektubu titreyen elleri ile hemen açmaya çalýþtý. Mektupta sadece bir iki kelime vardý.
“Aþkým seni ne kadar çok sevdiðimi þimdi daha iyi anlýyorum. Herkes iyileþeceðimi söylese de ben öleceðimi biliyorum. Seni son bir kez görebilmek sana son bir kez dokunabilmeyi ne kadar çok istiyorum ama mümkün olmadýðýný çok iyi biliyorum. Sana sadece tek bir þey söylemek istiyorum. SENÝ SEVÝYORUM VE ÖLDÜKTEN SONRA BÝLE SEVÝCEÐÝM. Senden tek bir þey istiyorum. Benim ardýmdan hayata küsme. Ona sarýl benim için sarýl. Olumsuzluklara asla yenilme her zaman güçlü ol o zaman sevgim her zaman yanýnda olacak ve seni koruyacaktýr.
Kalp atýþýn olmak
Sonra seni hissedebilmek
Bir adýmlýk zamanda
Bunlarý þiirinde sen söylemiþtin bana bende sana söylüyorum bir adýmlýk zaman benim için sonsuza kadar sürecek hoþcakal aþkým. ”

Oðlan bu yazýyý okurken gözyaþlarýna artýk hâkim olamýyordu. Aradan yýllar geçti. O mektup hala oðlanýn cebinde. Ne zaman bir olay olsa ne zaman üzülse mektubu açar ve yazanlarý okur üzülmemek için elinden geleni yapar. O zaman sevdiðinin yanýnda olduðunu bilir...

Bir hikaye belki gerçek belki hayal. Sadece bir hikaye. Sevgi ve aþk üzerine bir hikaye ...Alýntýdýr”

xxxxxx

Ýþte burada olaylar olmadan önce ben giriyorum içine, biliyorum Rabbim ol deyince olur buna kimse engel olamaz lakin Rabbim izniyle Rahmetiyle diyelim verdiði eþiz yardýmla diyelim devam edelim. Böylesi sonlarda hüzünlenir gözyaþý döker üzülürüm Rabbim cümlesini korusun zaten koruyan ve tek sahip çýkanda rabbimdir.

Araya devreye Rabbim izni ile ben gireyim (bir hayal düþ sayýn gitsin kýsacasý diyelim).

Sonunda oðlan kýzýn ýsrarlarýna dayanamadý ve onu ailesi ile tanýþtýracaðýný söyledi. Kýz buna çok sevinmiþti fakat daha önce ailesine gitmesi gerektiðini geri döndüðünde hemen ailesi ile tanýþmak istediðini söyledi. Anlaþtýlar ve kýz Ýzmir e doðru yola çýktý.  Kýz içindeki sýkýntýnýn yükü altýnda derin düþüncelere dalarken, ben gökyüzünde uçup yardýma ihtiyacý olan var mý diye gezinirken bir anda yüreðinde sýkýntý içinde seyahat eden kýzýn üzüntüsü, beni de üzdü. Böylesi aþklarý severim birbirlerini aþkla seven gözlerine bakaný görünce, hayranlýkla bakar mutluluk duyarým. Zaten aþktan sevmekten daha deðerli olan bir þey yok bu dünyada. Neyse endiþe içinde genç kýz düþünceler içinde iken, karþý þeritte freni patlamýþ týr yoldan çýkmak üzere, üzerlerine doðru geliyordu. Ben içimden “Medet sen yetiþesin Rabbim” diyerek freni patlayan týr’ýn önüne kendimi atarak, omzumu týr’ýn ön kasasýna dayayarak, fren vazifesini görerek týr’ýn otobüsü ezmesine Rabbim sayesinde engel oldum. Bu olayý seyreden insanlar korku içinde, az sonra hayatlarýndan endiþe duyanlar kazanýn ucuz atlatýlmasý sonucunda (tabi ben görünmezim o arada aramýzda kalsýn) hepsi Allah c.c.þükür ederek çok þükür Rabbim, ucuz atlattýk yardýmýnla diyerek sevinç gözyaþlarýný döküyordu. Biraz önce içinde sýkýntýsý olan genç kýzda feraha eriþmiþ, Ýzmir’e sað salim varmýþtý. Daha sonrasýnda karþýlýklý ailelerle tanýþýldýktan sonra, anlý þanlý olmazsa da sade bir düðün yapýlmýþ iki âþýk seven birbirine kavuþmuþtu.

Mehmet Aluç