Üfle
nefesini Efnan,
Toprağım
tuza
Bakışlarım
buza dönüşsün
Sen
yak geç gönül ülkemi…
Saçlarını
savurduğunda küstüğün dünyaya
Tebessümünle
meydan oku
Yeniden
ayaklansın
Gülüşünde
aydınlanan sokaklarda…
Üsfle
nefesini Efnan,
Hazır
gitmeye meyilli ayaklarıma tak prangalarını
Ölüm
özlemine ağlasın
İçimde
büyüttüğüm kederlere
Bir
muhtıra oku
Bırak
bütün ağıtlar orada yansın…
Üfle
nefesini Efnan…
Kulaklarımda
büyüsün o büyülü sesin
Aklımı
alıp gitsin hiç bırakmadan
Herkesi
unutsun
Tek
seni bilsin
Hatta hiç tutma
Aşk
olup üzerime devrilsin
Kaçarsam
namerdim…
Dilime
tuz bassalar
Aşka
tahakküm eden zamanın pençesinde
Ağır
bir yenilgidir özlemin
Gel
desem
Bir
bahane bulur yine gelmezsin
Üfle
nefesini Efnan
Bari
nefesin gelsin…
Adem
Efiloğlu