Bir sýðýnaksa aradýðým elbet ilk koþut iken arýnmaya dair bir bekleyiþ ve üzengisi sessizliðin: kalburüstü satýrlar hizaya gelmesi an meselesi ve baþýmdaki sersemlik de geçmek bilmezken.

Bilmekle mükellef olduðum sýradanlýk karþýtý o muhalif ruh halim ve içimin döküntülerini koyduðum posta arabasý az sonra kendimi de duygu kýrýntýlarýný da postalayacaðým.

Uðurlu sayýmýn ondalýk kesre duyduðu özlem belki de rakamlara daha bir özenle yaklaþtýðým ve sisli düþler bulvarýnda rakamlarýn da sözcüklerin de kanat takýp uçuþmasý an meselesi.

Mesul olduðum hangi duygu durunum bozukluðu ise elbet þahikanýn kanatlarý elbet þehla gözleri gecenin en çok da mutluluðun rakýmýný el yordamý aradýðým ve iþte hizaya getireceðim tüm kýrýklar ve raf düzeni olmayan bir kitaplýðýn da saðýnda iken kitaplarým ve mizacý o kýrýk kitaplýðýn adeta kýrýk raflar ayný anda tempo tutarken…

Ve iþte kitaplarý tek tek dizmeye baþlýyorum.

Þiir kitaplarý alt rafa ve içinden görünen þairin kýr saçý adeta haykýrýyor bana ve tutanaklara geçmeye hazýr ve nazýr iken ölü þairin Araf’ta kalan kaleminden dökülenler.

Bildiðiniz gerçeðin de ta kendisi hani.

Bir sözlükten kaçtý kaçacak yasaklý ya da argo kelimeler ve iþte þair hala sýzlanmaya devam ediyor ve elindeki kalemi kapýyorum sonra da þairin aðzýný bantlayýp yazmadýðý en güzel þiiri ‘’ben yazacaðým’’ edalarýyla tünüyorum masanýn baþýna ve görüyorum ki elimdeki kalem deðil kaþaðý.

Öykündüðüm tüm yazar ve þairler.

Bir melankoli ise ortaçaðdan arda kalan.

Ya da maskeli balo kitaplarýn derlediði elbet aforizmalar da ayný role bürünüyorlar nihayetinde çekip gidiyorum odadan ve kapýyý da kilitliyorum ardýmdan.

Yazmaya baþladýðým ilk günden beri rüyama dadanan saçaklý rüzgâr ve kabristaný ziyaret ettiðim gördüðüm her düþ ikliminde ya mezar taþlarýnda kazýnmýþ þiirler ya da yastýðýmýn altý sözcük ve imge dolu iken uyanýp not almak istiyorum rüyamda gördüðüm her ne ise.

Esmer tenli þafak.

Hulasasý gecenin.

Ýfrit sözcükler ambargo koyan ve RTÜK tarafýndan yasaklanmýþ bir film karesinde alt yazý geçen adeta ömrün özeti.

Yaka paça kaçýyorum bu sefer rüyamdan firar etmenin verdiði öz güvenle gerçek hayata gözlerimi açýyorum ve yemin ediyorum bir daha uyumamaya.

Rahatsýz eden sadece bunlar olsa keþke elbet öncesi de var. Misal mi?

Liseyi de üniversiteyi de derece ile bitirmiþ olsam da rüyamda ahkâm kesiyor sýnavlar ve finaller ve ben sadece bir amfiden diðerine seðirtmekle kalmayýp yüzlerce sayfa ders notunun fotokopisini çektiriyorum.

Ilýman bir iklim olsa ne yazar ki?

Yazýn ortasýnda buz kesen ellerim ve koþmayý unutmuþ bacaklarým ben yine de düþe kalka ediniyorum tüm ders notlarýný lakin o kadar az sürem kalmýþ ki sýnav gününe kadar biliyorum de asla baþaramayacaðýmý ve mezun olmadan da bitmesin rüyam istiyorum istemesine asla sýnavlarýmý veremiyorum ve iþte hengâme son hýzýyla devam ediyor.

Rüþtümü ispatlayamadýðýmýn da göstergesi elbet.

Gelmiþim bin yaþýma hala okul koridorlarýnda hocalarýn peþine takýlýyorum anlayacaðýnýz uyanýk da kalsam uykuya da dalsam hýzý kesilmiyor gözümün önünden ve alt belleðimden geçenlerin.

Sonunda ortayý buluyorum iþte: ne gün ýþýðý gözümü alýyor ne de gecenin karanlýðý çökmüþ þehre ve uyurgezer olmadýðýma yemin edip uyumayacaðýma da hükmedip yazmak için geçiyorum masanýn baþýna üstelik kitaplar ve yazarlarýn ruhlarýný da arka odaya kilitlemiþken yeni baþtan hikâyeler yazma hevesiyle arýnýyorum hem kendimden hem düþlerden hem de anda olmasý muhtemel neyse kalemin benle alýp veremediði ne varsa söz hakký tanýyorum elimdeki kaleme.

Sakýn ola ki kolay olduðunu sanmayýn ve yazdýklarýmý da çok rahat bir atmosferde kâðýda kolaylýkla döktüðüme hükmetmeyin.

Artý parantezi hayatýn elbet eksilen neyse ömrün benden çaldýðý bu yüzden ben de hayattan çalýyorum en azýndan dünümdeki birikimle bir bir kâðýda döküyorum ruhumun koridorlarýnda volta atan o cebbar çocukla da uyum saðladýðýmý düþünmeyin hani ne de olsa içimdeki çýðýrtkan gezgindir ruhumu kapýþ kapýþ yapan elbet içimi üþüten de o esinti mevsimlerden bahar olsa da hala içimde saklý kýþ güneþidir yazmama vesile. Þairin dediði gibi:

‘’Beni bu güzel havalar mahvetti.’’

Ek olarak demem o ki: beni de kalem ve yazma aþký yoldan çýkardý yoksa hala halis munis takýlýp yaþadýðýma hükmedecektim.

Bunca doðurgan duyguyla hemhal asla kolay deðil hani yazmadan geçen günü içime sindirmek ne de olsa açlýðýmý sadece yazarak gideriyorum üstüne daha da bir acýkýyorum ki elbet bir gün sonrasýný tahayyül ediyorum gözüm açýk gördüðüm düþlerden bahsetmiyorum bile yoksa nasýl çýkardý hayatýn tadý?