Gül Büyütenler Diyarında
Yaktım gönül denilen kandili
Yandıkça açılır gönlümün dili
Sessizlik içinde sessizliğe koşar
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
Gurbet içimde dertleriyle besler
Yârim dilimde benim yolum gözler
Gül büyütenlere mahsusmuş sözler
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
İçimde dövünürken sancılarım ağlar
Önümde birikir engel olan dağlar
Titrek gönlümle gözlerimde yaşlar
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
Uçmak isterken yârin cennet gönlüne
Yeryüzünde gurbete takılır ayağım
Gölgeler hasretle anlaşmış böylesine
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
Koyu sisler içinde gündüzüm gecem
Hatrıma yâr düşünce ne edeceğim
Boğazımda sözler düğümlenirken
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
İhtimaller zincirine sarılıp yatarım
Ufukta hayalleri kurar yâre yollarım
Bu halimle hasreti kimlere satarım
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
Hasret yâri hatırlatır yüreğe dokunur
Gün batışında doğuşunda saadet sorulur
Kimsesiz gecelerim gönül tahtıma oturur
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
Kul Mehmet’im ufukta müjdeli haber
Dokunur gönlüme vuslat biter keder
Günler gelip geçermiş sabır her şeye yeter
İliklerime kadar hasretle yanarken
Gül büyütenler diyarında coşarım
Mehmet Aluç-Kul Mehmet