Online Üye
Online Ziyaretçi
"Ki o
yarattığı her şeyi güzel yapan insanı (Hz. Adem'i) yaratmaya çamurdan
başlayandır." (Secde, 7)
Bir nidayla sarsıldı evrenin her
köşesi
Her bir yana açıldı kudretin şemsiyesi
Melekler “Ol” hükmüne koşturarak uydular
Sözlerin en üstüne buyruğunu
koydular
O mutlak yaratıcı evvelin ve ahirin
Ol dediği olacak mümkünü yok tehirin
Melekler su verdiler azar azar Türab’a
Zamanla mesnun oldu bürünürken esvaba
Birlikte çalıştılar toprak nefha
karıldı
Rahmanın dilediği bir kıvama varıldı
Önce ayakları derken tüm vücut
şekil buldu
Bu şekil yaratana galu beladan kuldu
Ayaklar karın derken oldu göğüs kafesi
Evet zaman geliyor Hak verecek nefesi
Sıra başa gelince melekler şaşırdılar
Kafa kafaya verip fikirler aşırdılar
Rahmanın huzurunda dizilip sıra
sıra
Allah’ım bilemedik affet bakma
kusura
Cennetin yüreğinde karıldı rüzgâr suyla
İçine zerk edildi insana has her
huyla
Cennet bile şaşırdı görmedi böyle
varlık
İşte böyle çamurdan var olacak
insanlık
Zaman hızla geçmedi ağır ağır işledi
Her halin izdüşümü bu bedene
işledi
Dönüp bir bak ey Âdem değişen tüm çevrene
Allah burdayım diyor şu kocaman
evrene
Adem Efiloğlu