Online Üye
Online Ziyaretçi
Söyleyemediğim Sözcükler
Söyleyemediğim sözcükler dilimde söyleyemiyorum
Üzülürsün kırılırsın diye bekletiyorum sancısıyla
Oysa sen ne kadar
söylenmemesi gereken söz varsa söyledin
Üzdün beni kırdın beni
canın sağ olsun dedim geçiştirdim
Sana göre belki küçük şeyler
lakin gönül dünyası için
büyüktür
İşte yine günün bu vaktinde karşımdasın
Boşuna harcıyorsun sözcükleri
aleni hem de esirgemeden
Nasıl etmeli sana anlatmalı
Bu sözlerinin beni ağlattığını
Nasıl etmeli bilemiyorum
beceremiyorum ağlamamayı sen gibi
Belki de sende kalan bir alışkanlık
Bende alışamama duygusu var
Ne edersin içimi ağlatacak
Beni yakacak sözleri sen söylerken
Ben söyleyemiyorum
Ağlamak mı yiğitlik
Ağlatmak mı?
Ağlamamak mı?
Anlayamadım!
Bir dikili taş gibi karşımdasın
Ben diyorum yağmura tutulmuşum
Senin için ne söyleyeceğimi seçemiyorum
Belki söylerken eteklerinle uçuyorsun
Ben ise
Bir köşede
Bir sundurmada
Saldığın sözlerin saldırısında
korunmak için saklanıyorum
İşte elimi uzatırken tutamıyorum
Yaklaşmak istedikçe iterek kaçıyorsun
Sana alışmak çok zor ulaşılamazsın
Ben ise elini uzatınca ulaşılan
Sevdikçe daha çok sevenim
Yitiriyorsun tüm duyguları
Mevcut yolları
Hangi yol sana çıkar bilemiyorum ki
Düşüncelerin içine saplandım çıkamıyorum
Kanadı kırılmış bir kuşum
Düşün bakalım yaralı kuş senden
Ürkek bakışlarıyla ne ister
Aç kapımı bir kapı açılma sesine hasretim
Issız ruhumu şenlendir
Ezme beni ayakaltında ezilen
çiçekler çimenler gibi yeter
Gel uyu yanımda uykuna turnalarla beraber gireyim
Alayım kanatlarıma aşk diyarlarına gidelim
Kon artık bahçeme kurudu açan çiçeklerim
İçimi daha fazla yakmadan bu sızı
Karışsam karanlığa kaybolsam
Hiç geçmezsem pencerenin önünde
Beni umursamayan sana hiç bakmasam
Benim gibi çilekeş yollarda yürüsem
Yollar beni sarsa ben yolları
Mehmet Aluç