Düþlerimi asýlý tutuyorum: yorgun bir ipin mandalý olmaya meylediyorum ve ansýzýn o ip koptu mu cehennem çukuruna düþüyor yolum ve izafi bir varlýk olmamýn ertesinde afaki hayallerimi de sonlandýrýyorum.

Reddi güç kabulü güç çoðu duygumun belki de duymazdan gelindiðimin ertesi ben de tutuklu olduðum hücremden kopmamýn an meselesi olduðu ve iþte sýrra kadem basan kimse bir o kadar iþkillendiðim hangi duygu ise ötemi berimi de toplayamýyorum madem.

Yaralarý olan sýrf ben deðilim.

Tek yamalý ceket deðil üzerimdeki bir beden büyük gelen belki de benim içinde kaybolmaya yüz tutmuþ bir de perçemi yanmýþ bir peruk gibi tutunduðum tek dalý bilfiil kýrýp sonlandýrmak mý yoksa tüm olup biteni ve iþte ütüsüz ruhumla asýlý kaldýðým o dolabýn rutubetinden týkanýyor nefesim ve gerisin geri çýkmak istiyorum kilitli dolabýn içinden elbet üç maymunu oynayanlar sayesinde gömülüyorum karanlýða.

Hafif meþrep adeta yapraklarla oynaþan rüzgâr ve aðýrlýðýmý koyup her bir yapraðý sahiplenme içgüdüm.

Yýrtýlan bir kumaþsa göðün dokusundaki o kýzýllýk belki de tutuþan etekleri mevsimin yanýltýyor beni ne de olsa ne yaðmur yaðýyor ne de haddinden fazla soðuk hava ve iþte göðün yamacýnda sekiyor kuþlar ne de olsa onlarýn da kanatlarý çalýndý týpký kýraðý çalan gecenin hâkimiyeti ile insanlýðýmý ve de insanlýðý sorguladýðým.

Kayýtsýz kalýyorum ben de herkes gibi sonra vicdaným sýzlýyor ve kaldýðým yerden devam ediyorum.

Ekimse giderayak yaptý yapacaðýný üstelik üstüne de alýnmýyor sadece mevsimin geçiþlerine tanýk oluyorum adeta sýðýndýðým bir medrese iken korunduðuma inandýðým yerin göðün de en deliþmen canlýsý olma hakkýmý sonuna kadar kullanýyorum.

Antik bir dürtü belki de içimdeki hengâmede sýralanmýþ olan…

Ýkinci el eþyalardan asla haz etmediðim de benim gerçeðim iken hatta ve hatta sahaflar yerine kitapçýlarý mesken tuttuðum ve sýrf ilk okuyaný ben olmalýyým diye kitaplarý nazikçe incelerken bir anda kucaklýyorum gözümün önündeki tüm kitaplarý ve maliyetine aldýrmadan sahiplenip özel bir bað kuruyorum kitaplarla aramda.

Son zamanlarda hasýl olansa yazarlarýn iç dünyalarýný merak edip hayatlarý hakkýnda araþtýrma yapýp da eþleþtiðim kalemlerinden aldýðým feyzin üstüne bir de psikolojileri hakkýnda empati geliþtirdiðim ve asla tanýþma fýrsatýmýn olmayacaðý çoktan ebediyete intikal etmiþ yazarlarýn dünyasýna transfer olup zamansýz ve mekânsýz neþriyatýmla onlarla paralel bir yaþam sürdürme imkanýmýn mümkün olduðuna kanaat getirip birlikte çýktýðým o uzun yolculuk.

Gün geçmiyor ki yolum yeni bir yazarla kesiþmesin ve dün elime geçen sayýsýz eseri Tezer Özlü’nün…

Ýdame ettirdiði hayatý ve kendine özgü tarzý ve zor zamanlardan geçerken o kýsacýk hayatýna sýðdýrdýðý sayýsýz metin ve de ön görü ve hangi þartlarda eserlerini yazdýðý oldukça düþündürücü.

Ruhsal iniþ çýkýþlarý.

Tedavi gördüðü kliniklerde yaþadýðý sýkýntýlar ve yaþattýðý benlik arayýþý.

Her kitap nasýl ki ayrý bir dünya sunuyor bizlere ve neþreden öyküleri yaþam hikayeleri yazarlarýn.

Kafka ile örtüþen hayaller.

Günün büyük bölümünü yazarak geçiren ve uðraþýsý insana afaki gibi gözükebilirken yâd edilesi dünün örtüsünü çekip de günümüzde yaþananlardan da çok farklý esintiler taþýrken içine hapsolduðu yüzlerce duygu.

Akan kiri yüreðin.

Belki de kindar insanlara atýfta bulunmak adýna.

Bir acýnýn çoðaldýðý ve dik baþlý o dik açýda saklý nice uyruk elbet acýnýn da sýkýntýnýn da uyruðu yokken dünden günümüze ýþýnlanan binlerce cümle ve debdebeli olmayý reddettikleri hayatlarý…

Günün gözü seðiriyor ve güneþ çoktan terk etti içinde yaþadýðým coðrafyayý ve iþte üstümü deðiþtirip tamamen geceye ve edebiyata adýyorum kendimi.

Kimliðimdeki b/uyruklar.

Kimliðimdeki solan mürekkep izi.

Kim olduðumunsa asla bir öneminin olmadýðý.

Ne okuyucu kimliðim ne de yazmaya olan düþkünlüðüm önemli bu dönemeçte çünkü saptýðým çýkmaz sokaktan kurtulmak adýna deli gibi düþünüyor ve duyumsuyorum hayatlarýný yolumun kesiþtiði bunca kitap ve edebiyata mal olmuþ sanatçý haiz olduðum bu aciz kimliðimle bana ýþýk tutacak mý diye.

Elbet sonlanmayan bir arayýþ ve çalakalem yazýyorum onlarýn iç dünyalarýnda yolculuk yaparken bir bir ayýrdýna varýyorum yaþanan zorluklarýn.

Her koyun kendi bacaðýndan ve her yazar kendi kaleminden asýlýrken ve kýskaçtan kurtulduðum hayatýn elbet geceye dönük yüzümle geçiþtiremediðim binlerce duygu içimden taþan ve ben yazma aþkýyla ve hayatýmý yola koymak adýna çabalarken yere göðe de sýðamadýðým tek gerçeðim.

Birilerine söylemek istediklerim hatta ve hatta burnumun dibinde kim varsa ve beni yok sayan gölgeler öyle ki gölgem dahi onlara rahatsýzlýk verirken.

Ve yaþadýðýmýz çaðýn hengâmesi iken geliþen teknolojiye esir olmuþ çaðýmýz insaný öyle ki çocuklarýn ve yetiþkinlerin de büyük vaktini alan bu teknolojik esaret ve ben sadece bilgi ve edebiyat adýna bu teknolojinin nimetlerinden faydalanýrken bazen kendimi çaðýn çok gerisinde hissettiðim en çok da kitaplara duyduðum sevginin dahi bir adým önüne geçen yazma sevdamla haþýrneþir olduðum þu son sekiz senem.

Katýlmamak mümkün mü sahiden de Tezer Özlü’ye?

‘’Acýmýn derinliðinde, benim için artakalan hiçbir þey yok.

Yalnýzlýðýmý algýlamamýn gururu bile.’’