GÜNEŞLİ GÜNLERİ GÖREMEDEN
Yüreklere kor ateşler düştü
Her zerresi alev alev yanıyor
Tarifsiz bir sancı sarmış
Ne yapsan nafile, yok çaresi
Damarlardan akan kan değil
Sanki ateş parçası, yanıyor ciğerler,
Yandıkça eriyor garip yolcular!
Halbu ki
Ne umutlarla çıkmıştılar yola,
Kimi okuyup doktor,
Kimi okuyup öğretmen,
Kimi okuyup mühendis... olacak
Kara bulutların üzerine,
Her biri Güneş gibi doğacak
Doğdukça yürekler de gamzeler açacaktı
Gülmedi kara talihli bahtları
Umutlar eridi, açmıyor yedi veren güller
Taş bassalar da yürek yaralarına
Zalimin zulmü aman vermedi gitti
Gülen gözler bıraktı yerini ağlayan gözlere!
Ağaçlar, Çiçekler, kurtlar, kuşlar yas tutar oldu
Hiçler dünyasında çok fazla yoktu istekleri,
İnsanca yaşamak ve yaşatmaktan başka..
Lakin aman vermedi zalimler
Kırdılar, kalemleri hiç acımadan tek tek
Yok olup gitti her biri,
Güneşli günleri göremeden!
29.01.2022 Ankara P.ÇETİN
