Sökemedik!
Oysa kolay olacaktı tanıyacaktık biz birbirimizi
Ortak ne varsa bize ait paylaşacaktık derdimizi
Yıllar geçti ömür geçti ne varsa aldı bizdekini
Çöller gibi susuz bıraktık açan gönül güllerimizi
Söndüremedik bizde bizi yakan bu kor nefsimizi
Şimdi anılar diyarında hayaller içinde kırgın kaldık
Oysa bir adım kalmıştı gönlün kapısında biz kaldık
Açamadık bir kapı yanlış yollarda biz kimi aradık
Çöller gibi susuz bıraktık açan gönül güllerimizi
Söndüremedik bizde bizi yakan bu kor nefsimizi
Bırakalım her şey mazide kalsın peki biz ne olacağız
Birbirimizi bıraktığımız yolda mahsur mu kalacağız
Yok, mu bir gönülden seven üzgün mü bakacağız
Çöller gibi susuz bıraktık açan gönül güllerimizi
Söndüremedik bizde bizi yakan bu kor nefsimizi
Kul Mehmet’im içinde yaşa derim ben bu sevdanı
Mevla’m yardım eder iyileştirir gönlündeki yaranı
Sen umutla ara bulursun elbet seni saracak cananı
Çöller gibi susuz bıraktık açan gönül güllerimizi
Söndüremedik bizde bizi yakan bu kor nefsimizi
Mehmet Aluç