Topla düşlerini: kucakla günlerini
Solan gülüşlerime asla aldırma
Dokunulmazlığı vardır hüznümün
Solsa gül yüzüm ne ki sağdıcım madem
matem
Yürekleri fukaradır sevdiklerimin
Sevilmeyi şerh düşmedim bir ömür asla
Sevgiyi payidar kılacak değil miydi
Rabbim ve ettiğim dua?
İklimlerde sektim
Meddücezrinde hayallerin
Nice sıfatı bir bir yendim
Oysaki benim bir adım vardı
Adımladığım ömrün kayrasında
yenildiğimse gün gibi aşikâr
Hümayunu acıların
Hüküm verenlerden olmadım
Hürmet ettiğimdi evren ve insan
İma yoluyla canım yandığından fazla
İmha edemediğim kini ve karanlığı
Kalp gözümde açan şiirler ne ki?
Demlendiğim kadar hayatta
Derlediğim şiirlerin kalır mı sahi
bir izi?
Günümdür günden güne verilen her
muhtırada kayıtlı
Dünümdür gözümden düşen insanların nefisleri
Ezdiğim kadar döktüğüm yaprakları
Ölgün değildi umudum
Şiar edindiğimse tutkum hayata
Bazen kendime uzak
Yakın kılansa olmadı kendime
yakardığım kadar
Yalandan sevenlerden olmadım ki
Dayattığımsa umut ve sevgi idi
İklimler devingen
Aşkla hazan nasıl da muteber
Hüznün gıyabında serildiğim minder
Sandığımsa dolu sanmadıklarımla
Sevildiğimi sandığım kadar mutluydum
oysa bir ömür
Yakın durduğum bahtım
Bazense üzerine serildiğim surlar
Köprü kurmak oldu gayem
Kırılan parçalardan inşa ettiğim
dünya
Sevecen bir mağduriyet benim
Mazlum uçuşumla dokunduğum kıble
Hünkârı evrenin hükümranlığında
Mevla’mın
Kavuşmak belki de sona
Sonlanacaktır elbet hüznüm
Solan yapraklardan aldım öfkemi
Sığındığım rahmetin bedeli
Varsın olsun yalnızlık payıma düşen