Online Üye
Online Ziyaretçi
Leylifer.
Ah o gözlerin ki bir bahar
Mevsimlerden bir esinti sunar
Bakarken kaybolurum içinde
Kanayan yaralarım iyileşir içinde
Bakma bu kadar güzel Leylifer
Eriyorum kayboluyorum içinde
Çıktıkça için kayboluyorum her
sefer
Uzattım tut ellerimi ver bir nefes
Bir tutam nefesim ol bana Leylifer
Açsın güller sinemizde demet demet
Sen kokla ben sana bakayım beni
gülümset
Gülmek sana yakışıyor sen gül
bitsin hasret
Sensizliğe dayanamıyorum
Koş sarıl bana kokunla Leylifer
Güller gülüşüne baksın da açsın
Kuşlar neşene bakarak kanat çırpsın
Kelebekler gamzende açan güllere
konsun
Güneş gözlerinle bir başka doğsun
Ay geceme gözlerinle beraber aydın
olsun
Sen koklanacak bir çiçeksin
Leylifer
Her an kokunu koklayayım
İstersen sen bana sevdiğim de her
sefer
Yıkar mı sen varsan yanımda keder
Seni kıskananlar der sevme bu kadar
yeter
Bilmezler ki gözlerinin içi cennet
bilmez beşer
Ben biliyorum buda bana seninle
yeter
Sen ki gönlümde açar seninle güller
Sen aç ben bülbül başında ötsün
Uzanayım ak göğsündeki yatağa
Saçlarını yorgan diye ser üstüme
Sarıl bu seni seven aşığına
Ah Leylifer
Ruhun sallanır gönlümün
salıncağında
Bir nefeslik ruhum senin kucağında
Kırılmasın dallar ağaçların
kollarında
O vahşi gülüşün ruhumun can
merkezinde
Sen gül Leylifer Yusuf’un Kenan ilin(d)e
Mehmet Aluç