‘’Ben buradayým sevgili okurum, sen neredesin?’’

Teðet geçmem gereken bir cümle arayýþýndayým madem kendimle dalga geçmenin yansýmasý olan her özlemle doluyum ve yüreðin sahafý iken okumaya dair bunca kitap ve milyonlarca cümle seðiren gözlerimde raks ediyor göz bebeklerim ve günü de ömrü de imla hatalarý ile doldurmanýn keyfini sürüyorum.

Yoðun geçen bir ömür mü desem?

Yoksa titri mi desem hayallerin hani solunumu duran hani ötenazi yapmak zorunda kaldýðým dünde kaykýlan bir eksende dik durmanýn da inzivaya çekildiði bir düþ gibi uyuya uyuya büyüttüðüm içimdeki çocuk ve hala nazlý hala nazý niyazý sökün eden belki de nazar boncuðudur içimde bir yerde takýlý.

Umudumun sarkacýnda.

Uykumun da sarnýcýnda.

Ait olmadýðým bir yüzyýlda yaþamanýn verdiði farkýndalýkla ve peþine düþtüðüm yazarlar, kalemleri ve dünyalarýna yolculuk etmenin verdiði o asil duygu ile reddi güç kabulü güç bir mutluluðun da halkalarýna yeni ve benden bir halka eklemek adýna haydan gelen mutluluðun huya gittiði.

Sözcüklerimi dizlerin baðý çözülüyor iþte ve sürüncemede kalan tüm duygularý sýralýyorum kara kutuya ve alt belleðim iken yüreðimi de ihlal eden ve beynime verdiðim komutlarla hadiseyi anlamaya çalýþýyorum ve anlamadan anlatýyorum elbet derdi tasasý bana düþüyor anlamadýklarýmýn.

Yana yakýla geçen bir ömür olmasý deðil de hani mevzu bahis aslýnda konu benim hayatým da deðil ya da mutumu kaybettiðim ve nifak sokan iblise gözdaðý veren bir elemle satýr baþý yapmak adýna yola koyulduðum bazen rengi solan doðanýn hala tebessüm ehli olabildiðine vakýf yeniden gülümsemeyi þart koþtuðum kaderimde saklý iken mucizelerin varlýðýna duyduðum inançla beklemeye aldýðým iç sesim ve kalemim.

Yorgun ruhumun hezeyanlarý ve büyüyen göz bebeklerim ve içine düþtüðüm o kaos oysa ne karanlýk ne daðlýk taþlýk ne de terk edilmiþ bir bölge içimde saklý o devasa tarla ve sözcüklerimi nadasa alýp gün boyu dökülen inciler geceyi de aydýnlýk kýlmanýn mucizevi farkýndalýðý ile kendimi teslim ettiðim bir rahmet adeta.

‘’Bu not okunmasýn ya da okunduktan sonra unutulsun isterdim.’’(Alýntý)

Bir mucize ise alýntýnýn mahiyeti; bir redifse içime akýttýðým gözyaþý ve iþte dualarýmýn karþýlýk bulduðu her gece yarýsý ve günü nöbette geçirdiðim ve ömrü de tenhalarda belki de bu yüzdendir içinde yaþadýðýma dair geliþtirdiðim o kehanet: hani devasa bir lahit ve içimle dýþýmla kaybolduðum dünyanýn da merkezi iken içine çekildiðim o devasa koza ve gönül gözümün yaþamasýna izin veren Yaratan sayesinde yüreðimle sevdiðim dünya dolusu insan her biri de saklý iken Allah katýnda.

Mevzu bahis olan her þey ya da hiçbir þey.

Sözcüklerime kefil olduðum bir merdiven belki de kat çýktýðým yukarýya doðru bakýp da aþaðýda kalanlarý unuttuðum sonra da yazýp kendimden firar ettiðim aslýnda kendimle yaptýðým o istiþare sayesinde yeni bir ben’in doðmasýna dair bulunduðum isteklerin de bir þekilde onaydan geçtiði.

Yaþarken duraksadým ya, yazarken?

Yazarken kurguladýðým üstelik düþünmeden ve kalemden damlayan yüreðim yeniden doðumun b/eþiðinde kocaman bir ayraç koyduðum önceki hayatým ve sonranýn bir mucize olduðuna delalet sýralý sýrasýz ölümlerden de payýma düþen.

Gönyem kýrýk açýölçerim de.

Acýlarým sýra dýþý ve açýsý deðiþken.

Kanadým kýrýk ya da aralýksýz çýrptýðým ve gönlümden akaný Nisan tasýnda sakladýðým aslýnda hazan mahsulü bir günü b/öldüðüm sonra içimi dilimlediðim sonra da idam sehpasýnda beklettiðim þiirlerim ve son zamanlarda yazýp yazýp sildiðim divane maruzatlarým üstelik zaman ve mekân tanýmadan yaþayýp da uçuþan varlýðýmla boyut üstü bir farkýndalýk ile kaç boyutlu bir b/akýþ getiriyorsam hayata.

Tanrýsal bir boþluksa insanlarý korkutan.

Ve Allah rýzasý için yaþayýp huzuruna çýktýðým her dua vakti hele ki içimin t/aþkýnlarýnda dur durak bilmeden üzülüp bir yandan da umuda vesile olan vecizlerim, kayýp rotam kayýp notam ve denklemin bozulan eþitliðinden kaçýþan bilinmezler ve x, y ekseninde hala belirleyemediðim koordinatlarý mutluluðun ve keþfe çýktýðým he uyku vakti aslýnda uydusu iken alt belleðim.

Mýzrap kýrýk madem.

Mabedim de darmadaðýn hali hazýrda.

Matem esintisinde menkýbeler savurduðum bir düþ geçidinde doðrularla el sýkýþtýðým.

‘’Bizlerin korkusu, geçmiþin de elimizden alýnmasý olasýlýðýndan kaynaklanýyor muydu?’’ (E. Batur)

Yanlýþa düþmekle öykünen doðrular ve muhatabý iken insanýn yine kendisinde saklý olan dosyalar ve týklým týklým aklýmýn raflarý: az sonra elime alacaðýmýn bir kitabýn ilk kýrýntýlarýndan örtülü ödenek olarak ayýrdýðým yetmedi düþ çekmecemde misafir olan güzel hayallerin de yere göðe sýðamadýðý ve gerçek mutluluðun anlamýna hala vakýf olamadýðým.

Geçiþtirmeye çalýþsam da çoðu geçirgen olmayan bir yüzeyde sonsuza kadar asýlý her detay ve mutlak mutluluðun dokunuþlarý adeta ömrün defteri kebiri iken bir bir not aldýðým ve üniversite yýllarýndan kalma onca devasa t-cetveli ve her nasýla mesleðime olan uyumsuzluðumla barýþamadýðým yeni mesleklere kanat açýp da hayallerimin kýsa sürede hezimete uðradýðý…

Merhum Oðuz Atay’ýn hayalindeki dünyayý merak ederken ve hayatýnýn merkezine oturttuðu idealarý ve totemleri ile önümde açýlan yeni bir kapý elbet yazarýn izini ve gizini sürdüðüm üstelik payýma düþen daha da çok þeyin olduðu.

Telaþla yazan ve yaþayan bir yazar ve ölümünden sonra tanýnan elbet mucizeler ölüm sonrasý da insana ikram edilebilirken onun telaþýný kolaylýkla anladýðým ve irdelediðim gerçeði çok da izafi bir eksene mahal verirken.

Bir örüntü ise hayat ve nereden bakýp neyi nasýl gördüðümüze iliþkin bir çabayý gerektiriyorsa ve býkýp usanmadan umut eden bir neferi olmak öykünün ve yazýlasý öykülerin rüzgarý içimizdeki sýcak iklimi serinletirken bir o kadar yazdan kalma bir günde üþümenin olasý olduðu ve atlattýðýmýz badirelerden bizi bize sunan ve ölümün sularýnda boðulmaktan ötesi saklý iken bir handikap olarak ta içimizde.

Þehrin sönük vedasý güne.

Günün taþkýnlarý geceyi sele boðan.

Ve endamlý yürekler peþinde aslýnda kendimize takýlý kaldýðýmýz.

Bir surat ifadesi iken çatýk kaþlarýn asýlý olduðu ve bazen bir selam çok þeyin yerin kolaylýkla tutarken.

Kýraðý çalan bir gecenin tasfiyesi.

Gün bazlý bir sevda masalý.

Yanýp sönen þehrin ýþýklarý belki de köprünün ayaklarýnýn tabanlarýnýn yandýðý hala resmigeçit yapan bir konvoy aslýnda bayram deðil seyran deðilken neye öykündüysek bariz bir þekilde mutluluk ve huzur inancýn baðrýnda saklý iken.

Üþüþen imgeler.

Ýn cin top oynarken aklýn koridorlarýnda ve serenadýn bitimsiz nüktesi.

Ve iþte düzende saklý o düzensizlik belki de þerit deðiþtiren duygulardan yarýna uzanan bir köprü gibi yüreðin sebilinden akan suya duyduðumuz hasret ve rahmetin de iz düþümü iken durduk yere asla da mümkün olmayan bir heyecan ve neyin neyden ibaret olduðunu kestiremezken vuku bulan bir mucize…

Doðurgan mucizeler birbirine yanký yapan ve devasa taslaðý umudun ve iþte akan trafikte yolun ortasýnda duran bir arabadan fýrlayan sürücüsü mevsimin üstelik göðe nispet yapan rüzgâr gibi içinin daðýnýklýðýnda günü teðet geçen bir bilinmezden firar eden düþ kýrýntýlarý gibi havanýn aðýrlýðýný yok eden hafiften yaðan yaðmur geceyi de köprüyü de insaný da her türlü sýkýntýdan azat eden ve kurtaran bir münazara üstelik kýblesinde saklý bunca duanýn da bir neticesi iken yarýna dair…