sen ayaz nefesinle dokunan

hassas arzu ve yıldız tozları

ve gece düştüğünde 

efkar kalır hayatımıza 


ve sen yalnızlığım 

kuşkusuz kendini örüyorsun 

gözlerimin buğusuna duvar gibi



ve ayet ayet yaşıyoruz 

ve yaşıyoruz darmadığın aylarda

baharına sövdüğüm sevgili


ezeli iblisimsin çarmıhta gerili iken

ve asla sahip olamadığın ruhuma

ve bize sahip olamayan tanrılar

şimdi bizi lanetiyle sınadı


pastoral bir ilkbaharda

aniden çöken sis günümüzün

sözü olur ve hafifçe dokunduğum vücudunu aydınlatırken


mazi gibi şarkının hafızasında 

bana sunduğun ve aldığın ruhun

yanıyor ihanetin farklı bir türü gibi


sana asla yalan söylemeyeceğim 

ben sadece kendime yalan söylüyorum

böylece kalbime ihanet ediyorum..


...yalanlarını örterek 

gözlerine sövdüğüm kadın…



( Symphony No. 44-3 başlıklı yazı Mikail Dede tarafından 22.03.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu