Diyemedim
Aradım durdum gönülde bir yeri ben
Buldum işte ben onu şimdi diyemedim
Bakışlarıyla beni hayran bırakanı ben
Buldum şimdi işte ben onu diyemedim
Aramadım bulmak için ben bir yeri gülüşü
Yaksın dedim içimde sönmeyecek ateşi
Doğsun dedim gece gündüz aşkın güneşi
Buldum şimdi işte ben onu diyemedim
Uzak yakın demedim aramaya çıktım
Bazen çukura düştüm bazen taşa takıldım
Kokusu uzaklarda geliyor bana ben sandım
Buldum şimdi işte ben onu diyemedim
Kabaran denizler gibi kararsa da gönlüm
Ben aşka gönlümü serdim güleni gördüm
Aşkı bilmezden önce bakar bir kördüm
Buldum şimdi işte ben onu diyemedim
Kul Mehmet’im aşk ateşiyle yaktım gönlümü
Karanlıkta değil aydınlık yollarda gördüm düşümü
Bu bugün değilse yarındadır beklerim gülümü
Buldum şimdi işte ben onu diyemedim
Mehmet Aluç-Kul Mehmet