Bir rengi yok bu duygunun aslýnda bir hikâyesi de yok.

Serap misali kaybolan yanlý aþksýn sen

Mevsimin tadý damaðýnda bir aksansýn

Aksýran iç sesim

Akseden sessizliksin

Gizinde saklýyým bu imkânsýz aþkýn

Ýzini sürdüðüm bilinmezin

Doðasýna aykýrýyým belki de hayatýn

Sýrtýmý sývazlayan elin yok artýk

Artýk yýlýdýr mutluluk, bu þuursuz sevdanýn

Gönül pencerem kýrýk

Belki de bir düþ artýðýdýr her katýk

Yaptýðým geceden yüreðime batan kýymýk.

Ýmha ettim mazimi

Ýhbar ettim ahvalimi

Ýdam mangam hazýr ol da

Ýçtimada geçen ömrün kýrýk tokasý

Azat edemediðim çocuk yüreðim

Bir düþ ertesi her gerçek

Kamburu yalnýzlýðýn

Kambersiz düðün misali

Sevincim yok artýk hayat denen yokuþta.

Dizlerim titrerken dizelerimi ihya edemiyorum

Dizini dövdüm düþlerin

Gerçeklerin perçeminde ölümüne sevdalandýðým

Hayallerin serzeniþinde bitimine geldiðim sevincim

Düþ taksimleri adeta mevsimin muhtýrasý, geceyi b/ölen dingin rüzgâr gün çekmecelerinde saklý nidalarýn fýsýltýsý ve öykündüðüm dünümde saklý hüznüme duyduðum özlem…

Ne sevebildiðim ne de nefret edebildiðim bir öyküm yok benim: günün kat izinde saklý bir sevinç ise asla deðilim.

Ýhbar edeceðim tutuklusu kaldýðým hiçbir þey yok sessizliðin gayesinde saklý iken tepki vermeden durmayan yüreðim ve iþte artýk atmayý da unutan.

Yiten bir özlem var içimde ruhumun belleðinde saklý bir niyet var kaydý bozuk bir rüya belki de her gece üstünü örttüðüm sessizliðe de nispet edercesine haþmetli bir yokluk ve serzeniþim sadece kendime.

Kimliðimi kaybettim ben bu dik yokuþta üstüne bir bardak þiir içmiþken yazdýðým bunca þeyin üstüne sadece acil bir son acil bir çýkýþ noktasý talep ediyorum evrenden.

Ýçim kasvetli ve vapurlar ötüyor.

Yaþlý ve yaslý þehir sefil yüreðimde saklý zemheri.

Tutuklusu olduðum iklim bile terk etti beni en çok da duygu trafiðinde kaybolduðum kadar da katýk yaptým dünlerimi.

Mücbir sebeplerden asýlý kaldýðým gök kubbe ve tevazu yüklü yüreðimde saklý o sayaç ve ikilettiðim günün ikbali yarýnýn muadili hiçbir duygum yok artýk bu seferi yalnýzlýkta hicabýný duyuyorum hasretin haset edenlere dahi yok tek sözüm ve gözüm üzerinde evrenin bense nazara geldiðimin ötesinde nazara almýyorum artýk günü geceyi.

Bir mihrapsa yerinde kalan.

Bir mizansense asýlý kaldýðým.

Tutuklusu olduðum hiçbir hayalim yok benim ve yitimi günün ve yitimi hasretin nasýl da uzaðýndayým kendimin.

Düþlerimin tekelindeyim ve bir nebze de olsa mutlandýðým.

O ýslak zemin ve tesellisi dünün, günü öðüttüðüm aþkla övündüðüm.

Sergüzeþt hayaller coðrafyasý yüreðe her kýymýk battýðýnda derinlerden firar eden sözcükler belki de bir adým sonram iken öncemle mukayese edip de tasalandýðým.

Hükmünü yitiren duygular coðrafyasý adeta o ritim bozukluðu ve nabzým hýzla atarken soluðumu tuttuðum.

Düþ pembesi bir iklim serzeniþimde saklý sitemim ve suskunluðun sireni bense frene basacaðýma gaza basýyorum ve basýnç yükseldi mi içinde kayboluyorum havasýzlýðýn.

Tütsüler yaktýðým ve mum söndürdüðüm mum gibiyim belki de için için eridiðim belki de dibimi aydýnlattýðým.

Neþriyatý ömrün nasýl da nazik bir reverans aþkýn serenadý.

Hecelediðim bir yasa adeta aþkýn hicvi, harcanan zaman tutkal gibi yapýþkan acýlarýn saltanatý.

Bayramýn güzelliði ve hayatýn tevazu yüklü iklimi yine mi dünde kaldý?

Boþa düþtüðüm ve baþa döndüðüm.

Ýçimin kýyýldýðý acýnýn ertesi adeta bir düþ çekmecesi iken üstüne serildiðim gece ve ertesi günün azabýnýn þimdiden verilen hükmü ve iþte þüheda anýlar canlanýyor bense kýrýk tekeriyim devranýn.

Sükûnet dilediðim bir fasýla aklýmýn ambarý ve aþkýn hicraný dolduruþa geldiðim ve dolmuþ misali bir binip bir indiðim hayatýn rüzgârýna yakalandýðým ve biçimsiz bir þekil iken hýçkýrýðýn tezahürü.

Nemli gökyüzü.

Namý almýþ yürümüþ bir kez günün.

Nidalarý susmayan çocuk gelin.

Nazarýnda evrenin, nezdinde duygularýn ve iþte kýblesi ömrün kýnandýðým kadar kandýðým döngünün kandýrýkçý sesleniþi.

Harcanan para gibi ömrü de faiziyle yâd ettiðim.