Düþlerim teyelli ve marazi kimi duygu.

Ýklimsiz bir günün özlemi ile doluyorum ve illa ki ikiletiyorum sözcüklerimi…

Maviden o ruhban sözcük.

Yosun yeþili belki de gözüm diktiðim duvarýn akmýþ kiri aslýnda ben ona yaþ dolu bir insan yüzü diye de dikmiþken gözlerimi.

Dik açýsý içimi açamadýðým üçgenin bana þehla gözleri ile göz kýrptýðý bense hipotenüs özentili bir acý-ortay arayýþýndayým.

Özlemim bir de gözlemim.

Derin dondurucuda saklandýðým yýllar dün gibi aslýnda gün de dün gibi hatta belki yarýnlar da bense neyin müdavimi isem esefle içerlemiþ bir ses tonuyla sadece kendime çemkiriyorum.

‘’Neden?’’

Aslýnda kaç soru varsa: 5N1K.

Elimine ettiðim cevaplar ve de.

Sanýrým tüm gün açýk kalan haber kanalýna en yakýn zamanda transfer olmayý bekliyorum ve beklettiðim kadar da insanlarý ve mutluluðu artýk neyi erteliyorsam…

Bakmayýn hani, cümleyi býçak gibi kestiðime ne de olsa kaleme býçak gibi bir aðrý saplandý belli ki damarlarýnda trafik yüklü bu kalemin ve her nasýlsa pýhtý atma ihtimali ile bol keseden mürekkep sulandýrýcý ilaçlarla takviye ediyorum kalemin týkanmýþ damarlarýný ve iþte: Bingo.

Hay, aðzýmdan aldýn seni sefil stent özürlü kalem.

Ýçimin de dik alasý hani dik baþlý bir taarruz ile peltek olmuþ diline de biber sürüyorum bu sefer kalemin ve acilen sýcak su ile pansuman yapýyorum akmayan mürekkebe.

Ve her nasýlda bu gün hiç aðlamadým sadece deli danalar gibi koþturup durdum: sadece diyorum aslýnda yeltenmiyorum bile baþka bir þey yapmaya artýk neyi yapýp yapmýyorsam baþarý skalasýnda radar gibi takýlýyor duygular ruhuma ve iþte asrýn sorusu:

Sahi ben neyi baþardým?

Belki bini bulmuþtur girip çýktýðým sýnavlar bense sadece birdirbir oynamak istemiþken çocukken.

Þarkýlarsa hep güzel ama dinlediðim ama baþkalarýnýn icra ettiði ve iþte bir kere daha haykýrýyorum:

Ben piyano çalmaktan nefret ediyorum:

A, evet, ne büyük baþarý. Ufacýk tefecik çocukken top oynayýp da terleyecekken ne iþim var o lenduha piyanonun baþýnda þükürler olsun ki sýnavlarýný kazanýp Anadolu Lisesinin bu angaryadan yýrtýyorum bu sefer yabancý dil öðrenme mecburiyetimle haþýr neþirim.

Ey, güzel Rabbim neden ben de her çocuk gibi sokaklarda top peþinde koþmadým ki?

Yeter, diyemediðim binlerce teferruat metazori altýndan kalkmak zorunda kaldýðým. Al bir de ek yabancý dil sonra müzik korosu sonra yeltendiðim uzun maraton koþular bu da yetmedi kendimi açlýkla ve sporla disipline ettiðim.

Ama karþýlýðýnda hep hayal kýrýklýðý yaþadýðým ve okul hayatýmýn ertesi mesleki unvanlar peþinde sil baþtan girdiðim uzmanlýk ve yeterlilik sýnavlarý.

Ama bunlar benim için baþarýdan öte ömür törpüsü olmuþken ve bir gün babamýn kemik yýðýný haline gelmiþ bedeni ambulansla hastaneye nakledilirken…

Kocaman bir es vermek zorundayým.

Ölenle öyle güzel ölünüyor ki, sevgili hafýz.

Ölümün sesi de nefesi de içini üþütüyor insaný ve ben bu filmi bir ömür defalarca farklý versiyonlarda gördüm bizzat yaþadým da.

Baþarý addedilen nedir peki?

Alengirli yollardan bir yerlere gelenler ise asla umurumda olmazken ve ben bir ömür týrnaklarýmla kazýrken iðnenin ucuyla kuyu kazarken sonunda delinin birinin o kuyuya attýðý taþ bir de baþýma gelmez mi?

Bir travma.

Belki de ölümden defalarca döndüðüm anafilaksi þok.

Aforoz edildiðim insanlar tarafýndan.

Yakamdan düþmeyen aksilikler.

Nihayetinde baþarý addedilene insanlar bir parmak da bal çalmýþken aðzýma:

Yüksek gelirli ve itibar sunan onca iþe güç bela sahip olduðum ama saniyeler içerisinde verdiðim fevri kararla sayýsýz istifa dilekçesine haz duyarak imzamý attýðým.

Baþarý ne mi sizce?