Düþlerin tarhýnda nükseden isyaným ve albenisi hüznün bazen cereyanda kalýp üþüttüðüm bazen cereyana kapýlýp saçlarýmýn ve tüylerimin dimdik olduðu adeta baþým gibi dik çok çok hem de.

Diklendiðimdi evren ve dilemmasý hüznün.

Dilaltý acýlarým ve lütuf eden kader.

Kederle hatýrþinas bir dostluk kurmuþtum iþte bir ömür diðer yandan mutluluðun asasýný da sýklýkla taþýmýþtým.

Hür vicdaným.

Hizbeler.

Engelsiz sevgim ve yaralarým bir de deþtiðim mazim ve her an’ýmda ve her aný’mda yanýmda illa ki annem ve hayatýmýn bir dönemi annemden ve onun sevgisinden uzaklaþtýðým ve birilerinin dolduruþuna gelip kadýncaðýza diklendiðim ve yüklendiðim.

Güneþ tepemde.

Hýzmam yok ama hýzlýyým.

Aþk cebimde üstelik cebim delik ve yüreðim de ve gözlerim.

Deliþmen bir rüzgârým ben hüzün tayfasýndan sökün eden miço bense kaptan köþkündeyim sevgimin ve de Ýlahi Sýrdaþým kulaðýmý çýnlatan ilahiler birileri çekiþtiriyor omzumdan:

‘’Ýlahi Gülüm.’’

Ýdame ettiriyorum hayatý sahibesi olduðum o tek zerrede ve tek karede saklýyým.

Ýçimdeki izbeler.

Dýþ ses ve zibidiler.

Ýzafi bir mutluluk dökülen dudaklarýmdan ve not aldýðým gün geceye eþlik eden notalar ve baðdaþ kurduðum halý ve püsküllerine takýlý aklým ve gözlerim.

Muradým mý?

Ya da muadilim mi?

Müfreze imgeler ve atýl yürekler.

Kaynayan yüreðim kaybolan belleðim ve benliðim.

Hali hazýrda kayýtlý bir not gibi vücudumdan firar etmek adýna cebelleþiyorum evrenle.

Ben beni terk edemezken ne çok insan da terk etmiþken beni ve iþte ýslah ediyorum dünde kalan çocuðu.

Afaki demir parmaklýklar.

Afaki bir mahzen ve üstüm kapalý kapýlar benimse gözlerim perdeli bir zamanlar ve insanlar ne dese yapýp üstüme alýyorum uçuþan sýfatlarý ve zanlarý.

Muktedir olan tek güç var aslýnda ve elbet içimde saklý ve muteber olan insan izleklerine iliþiyor gözlerim.

Göze aldýðýmdan da öte göze battýðým bazen göze geldiðim ama göz göze gelmemek adýna gözlerini benden kaçýranlar.

Aþkýn hümayunu.

Sevginin debdebeli mabedi.

Ýçimde isyanlar sökün eden peþi sýra tövbe ettiðim bazense inatlaþýp kaderimle Allah’ýn beni çarptýðý acýlý zamanlardan da geçmiþken göze alamýyorum pek çok þeyi eskiden yaptýðým gibi deðilim de ve irtifa kaybediyor yüreðim bazen çöküyorum dizlerime bazen kayboluyorum genelde kaybediyorum ve gaipten gelen sýra dýþý bir coþku ve umudun nezdinde yeniden baþlýyorum.

Sözcükler girgin.

Acýlar girift.

Sözler alaylý.

Bakýþlar samimiyetsiz.

Yalnýzlýk ulvi ve izafi.

Kanadýðým kadar kanýyorum da insanlara.

Kayýplarýmýn ardýndan elimde tespih tek tek sayýyorum ettiðim dualarý ve sureleri baþým her sýkýþtýðýnda Yasin okuduðum ve yarenim iken kitaplar elbet kutsal kitabým ve diþimin kovuðunda kalan hangi duyguysa her þerde hayýr olduðunu kabullenmiþken inat ediyorum ve ibraz ediyorum ve ifa ediyorum aslýnda ifade güçlüðü çektiðim kadar bir ömür kafama takýlan neyse günü gününe not edip kaleme sarýlýyorum aslýnda sarýldýðým ve koþtuðum iken Rabbim içine açan bir lale gibi miski amberi duyumsuyorum.

Kýrýlgan mýyým?

Ne yazýk ki.

Kýrýcý mýyým?

Bazen öfke burnumun ucunda iken ansýzýn piþman olup af diliyorum ama yiten yitiyor iþte.

Yârim de yoldaþým da kalem: pamuk ipliði ile baðlý olduðum hayata halat geçirdiðim ve yaþamak için nice sebep bulduðum ve mutluluðun farazi bahçesinde içimde cennet nispetinde koþup umut ediyorum.

Çýðýrtkan duygular.

Çalgýsý çengisi eksik olmayan Ýstanbul sokaklarý.

Hibe ettiðim dünüm iç geçirdiðim gün ve dýþ sesin baskýn olduðu bir hayatta umudumu yarýnlardan yana saklý tuttuðum.