Muktedir olansýn ve nasýl da muteber.

Elbet yüce Rabbime aralýksýz sesleniþim ve her anýmda her zerremde illa ki O’na vakýf ve yakýn olduðum…

Bir yanýlgý addedilebilirim hani kimi insanýn nezdinde belki de bir yergi ve yangýný dinmeyen bir þiir sevdalýsý.

Semazen imgelerim var benim nasýl da coþkulu.

Rengim bazen mavi bazen pembe genelde gri ve iþte tavaf ediyorum gökkuþaðýný.

Hýzmam yok hýzlý yazsam da hýzlý yaþamadým ben hatta kaplumbaða adýmlarý ile yeþeren gönlüm ve gözlerim bazen ceylan kadar ürkek ve tedirgin bazense aslan kesildiðim ve deðerlerimi kaybetmemek adýna kükrediðim çakala tilkiye.

Gönlümde yanan o kamp ateþ bense asla yavrukurt olmadým çocukluðumda sadece yumup da gözlerimi uykuya daldýðýmda gördüðüm rüyalarda sektim ben bir dünyadan bir hayale.

Dualarýn gücü ve de ve iþte bu yaþtan sonra her kýlýða bürünebiliyorum kalemin duvaðýnda saklý bir gülücük olmanýn güzelliði ile bazen bülbül olup þakýdýðým bazen gül olup yüreklerde açtýðým bazen bir serçe bazen haþmetli bir martý ve efkârýn ayak izinde saklý tutulasý umutla serpilen yüreðim ve devasa sevgim dünya denen bilinmezlik ikliminde…

Ýlkelerim var ve ilk oldum ben hep bir ömür.

Ýlk göz aðrýsý babamýn ve annemin.

Ýlk piyano resitalimi çocukken sahnede verdiðim.

Ýlk vurgunu mesela en sevdiðim arkadaþlarýmdan yedim düþünün ufacýk yaþýmda caným gibi sevdiðim sýnýf arkadaþlarýmýn oyununa gelip bana onlarýn yazdýðý aþk mektubunu baþka birinin kaleminden çýktýðýna inandýðým ta ki en yakýn dostum bunun bir oyun olduðunu ve kendisinin de bu planda yer aldýðýný itiraf edene deðin…

Ýlk sözcüðüm anne.

Ýlk kaybým babaannem.

Ayyuka çýkan hüznüm ve üniversiteden mezun olduðum ilk heyecanýmda babamýn bu dünyadan göç ettiði.

Elimde mezura yok ama ben boyumun ölçüsünü öylesine aldým ki insanlardan hele ki sevdiklerimden ve ikbalim de mazim da birbirine çalým atan ve her iki zaman dilimi de ortak noktada buluþup hayal kýrýklarýmdan inþa ettiðim binlerce þiir ve yazý ki bir ekin tarlasý olduðunu asla bilemedim çalýnan hayallerimin ve de önüme çýkan engellerle dünde kalanlar da benzerlik gösterirken.

Severek hizaya gelir sandýðým insanlar…

Oysaki herkese inanarak benim hizaya geldiðim gelin görün ki güven duygumu da hep saklý tuttuðum.

Bir mimoza bahçesi dilerdim anda bulunduðum mekâný ve ben bir þekilde kokuyu algýlýyorum adeta kucaðým mimozalarla doluymuþçasýna.

Bir rengim yok benim çünkü ben devasa bir gökkuþaðýyým.

Bir hatam yok benim bilakis binlerce hatadan üredim: o da severek maðlup olduðum ve insanlarý severek içine düþtüðüm o bitimsiz hata elbet her yanlýþýmda kendimi suçladýðým ve devasa bir parantez açýp içine sýðýndýðým…

Ah, ben.

Ah, yürek iklimim.

Ah, seyyah sözcüklerim ve derviþ kalemim.

Sözcüklerim cebbar.

Yüreðim hangar.

Kimi insan hantal ve ben acele ile sevip yaþýyorum adeta peþimden atlý kovalýyormuþçasýna elbet ayaðým takýlýp yüzükoyun düþüyorum ve iþte kendimi kucaklýyorum her düþtüðümde aslýnda beni yerden kaldýran ve kucaklayan sadece O ve iþte O bildiði kadar ben de bilmeye çalýþýyorum beni.

Ben bana uzak bazen…

Ben bana tuzak genelde.

Ýstediðim çok þey de yok hani: bir lokma aþým bir de sýrtýmda hýrkam.

Çok þey mi istiyorum yoksa kendimden?

Daha da çok sevebildiðim ve bunu zaten mümkün kýlýyorum nihayetinde kendimle tokalaþtýðým ve her taþýn altýndan da ben çýkýyorum çünkü ben taþýn altýnda bile yeþeren yaþaran bir tohumum bir ümidim bir fasýlayým bir de hasýlasý ömrün ne çok fasýllardan geçtiðim ve gökte saklý bir çiçek yerdeki hare havadaki karbon ruhumdaki oksijen ve bitmeyen bir adrenalin heyecanla yaþamanýn da mucizesi iken eksik olmayan sevgim ve coþkum ve zaman zaman sönse de hýzý pek eksilmeyen yaþama sevincim.

Bir muðlak gölge iþte karanlýkla oynaþan.

Bense nüktedan geceye atýfta bulunup arifeden kutluyorum bayramý ve sürükleniyorum uçan balonun peþinde adeta bir bayram çocuðu gibi sekiyorum da bir bir.

Þakýyorum da.

Sonra susuyorum.

Sonra derinlere dalýyorum ve içine düþtüðüm boþluktan ansýzýn kurtulup bir hoþluða denk düþüyorum.

Sevgi ve sevinç iki iyi dost týpký kalbimle kalemim gibi.

Aþkla özlem de çok iç içe ve aþký daha da kýymete bindiren özlem ve bitmeyen bir arayýþ ve çekilen hasretle aþk büyüdükçe büyüyor ve ben de sevdiklerimi gözümde büyütüyorum.

Harcý âlem dünya.

Hercai kimi insan.

Her çiçek ayrý güzel her duygu gibi.

Na’þý dünün nesri günün ve þivesi ömrün.

Aþkla eriþtiðim o mertebe açýp da gözlerimi diktiðim gök kubbe elbet ben her yerde her þeyde her insanda her duyguda her çiçekte Rabbimi görüyorum kalp gözümle ve coþkum büyüyor inancýmýn eþliðinde sevgi de sonlanmak bilmeyen bir ritimle bir hýzla doruða çýkýyor.

Bayrama saatler kala.

Bayram çocuðu olmayý ta dünden pek sevdiðim ve her bayram bana eþlik eden bayramlýk giysilerim ve kucak dolusu hediye ailemin sunumu ve iþte o günlerin özleminden ziyade büyük olan ailemizin nasýl da küçüldüðünü görüp çekildiðim inzivada içimi acýtan çokça þey yüreðimi bir daraltýp bir geniþletirken…

Elbet o günlerden bu günlere deðin çok aþamadan geçtim ve neler atlattýk ailecek bu baðlamda þükür duygumla yetinmenin doruðunda sahip olduðum her þey adýna hamt ediyorum ve sabýrla aþacaðým yollarýn da beni beklediðini bilip elbet sadece Rabbime sýðýnýyorum.

Gideceðimiz çok insan yok hatta nerede ise hiç kimse.

Bir o kadar ziyaret ve dua bekleyen nicesi beklemekte bizleri gidenlerin ardýndan yapýlacak tek þey dua etmek ve mezar ziyareti gerçekleþtirmek iken payýmýza düþen…

Üstelik evladiyelik komþularýmýzýn nerede ise hepsi çoktan intikal ettiler ahrete ve onlarýn yerine gelen yabancýlar asla dost ve iyi komþu izlenimi vermese de ses etmeden yaþýyorum iþte üstelik sessizliðim bile ses oluyor kiminin geçimsiz kötü ruhuna.

Ýyiler olduðu kadar kötülerin de olduðu bir dünya yoksa cenneti cehennemi yüce Rabbim durduk yere yaratýr mýydý?

Acýmýza eþlik eden insanlar çoktan dünde kaldý ama ben herkesin acýsýna merhem ve dua olmak adýna elimden geleni hep de yapmýþken deðiþen dünya düzeni ve beklediðim afaki sevgilerle elbet yanlýþ yapýyorum ama asla da duruþumu bozmuyorum týpký bana öðretildiði gibi.

Benim insanlara öðreteceðim hem çok þey var hem de hiçbir þey yok ne de olsa her insan baþlý baþýna bir bilinmez ama eþitlik ilkemi bozmadýðým gibi bilindik bilinmedik her güzel duyguyu þiar edindiðimden asla ödün vermiyorum doðrularýmdan.

Kapýlar çalar çalmaz.

Zillere basýlýr basýlmaz.

Bir selamýn karþýlýðý olur ya da olmaz.

Yaþadýðým kadar yaþattýðým umut ve sevgi.

Örfler ve adetler ve gelenekler ve muhteþem dinimizin de bize öðütlediði gibi paylaþýmcý ve sevgi dolu ve iyi niyet yüklü her gün her insan verilen her nefes ve sevgiyle uzatýlan el illa ki karþýlýk buluyor: bu gün deðilse bile bir gün ve sevabýmýzla günahýmýzla bizler yeter ki güzelliklere öykünelim.

Bir bayram daha geldi çattý iþte ve tüm Ýslam âleminin bayramýný tüm yüreðimle kutluyorum elbet sevgili gönül dostlarýmýn da…

Hayýrlý bayramlar, efendim ve yüce Rabbim nicesini nasip etsin bizlere Ýnþallah…

Sonsuz sevgimle…