Bu ilk ayazım, değil,
Sanma ki ömrüm, bahar dı.
Yokluğunda mı, hissettim ayazı,
Ne farkın var dı, mevsimleri çalanlardan...
Varım deyip, kaybolanlardan...
İçimde, söndürdüğün ateş, sondu,
Sabrım, taşları çatlatan oldu.
Düşmeden kalkmayı, öğreneli çok oldu,
Güneş hep hatrıma doğdu...
Kaç ayaz dindirdim,
Semayı yere indirdim.
Yaşamayı da, yaşatmayı da bilirim...
Kışın sonu gelecek, affı sakın umma,
Baş sürdükçe, sabır taşına,
Binbir, ah yazdım adına,
Çok gemiler batırdım, okyanuslarda.
Küçük bir dereydin, hayatımda,
Boğulmam, vururum kendimi karaya.
Gözüm, bahtımdan da kara,
Sen alt tarafı yürekte, ince bir yara.
Basit hata, hafif meyil,
Bu ilk ayazım değil...
Susar gece...
Susar dikeklerim,
Bir ağıt kadar sakin,
Bir şarkı gibi, kimsesiz..
Ertesi bu, tüm acılı zamanların.
Kırılmış... Ağlamış...
Solmuş, yazgısı ömrümün
Sözcüklerim dudaklarımda,
Kalemim elimde ilk bahar.
Bu ilk ayazım değil...
(
Ayaz başlıklı yazı
Aslı Taş tarafından
6.09.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
