Bir Uç Noktasý Düþünün Sonsuzluktan Gelerek Ýnsaný Sonsuzluða Götürüyor

Bilirsiniz bazý vakitler insana zor gelir, aþýlmaz sanýlan düz yollar yürünemez, aþýnýlamaz sanýrýz. Konuþmak ve telaþ yerine susmayý ve düþünmeyi seçeriz mi bu iþte belli olmuyor! Söylenecek düþünülecek fikirler için beklemek gerekir, bekler miyiz? Yoksa aman ne olursa olsun diyerek, içimizde daha derin yaralar açacak yola mý gireriz? Bunu yaþayana sormak gerekir, öyle ise ben kendime soruyorum. Böylesi anlarý çok yaþadým, bir þeyleri düþünemediðim ve söyleyemediðim sözler ve çözemediðim duygu ve hisler için, vakitler susmayý ve düþünmeyi seçtim. Bu susmak tefekkürle birleþince kalbimde deryalarýn kapýsýný açtý, her þey sýrayla oluyor, sýrasýný beklemek gerek. Mesela, içimdeki boþluðu dolduracak bir cümle aradým, beni tatmin edecek boþluklarýmý hoþlukla dolduracak diye, nefsimle dünya ile o kadar sýk fýký idim ki beni aldattýðýný fark edemedim ta ki içimde yeþerenleri kurutana dair.

Aradýðým tek cümle “aþk”tý sonunda Rabbim yardýmýyla buldum. Ýçimde sönmeye yüz tutmuþ tüm duygu ve hisleri yeniden aþkýn alevi ile yakarak, beni canlý tutmasý için yakmaya baþladým. Baþý aþk sonu hasretle bitse bile ben, hala aþktan vazgeçmeyenim, boþluklarýmý hoþlukla doldurduðu için. Rabbim öylesine güzel yaratmýþ ki, aradýðýn bu âlemde olmasa da ahirette mutlaka var ve bu güzelliðiyle, ahiretin güzelliðine hayranlýk duyarak bakmayý nasip ediyor Rabbim. Uzun uzadýya aþktan söz etmeme gerek yok, bilen bilir bilmeyene de Rabbim inþallah nasip eder öðrenir.

Yani kýsacasý demem o ki dünya malý, para, ev, araba, arsa, kazanma hýrsý aþkýn verdiklerini veremez vermesi de mümkün deðil zaten! Rabbim ne gerekiyorsa o þekilde yaratmýþ, yansýmasýyla cenneti aþký yansýtmýþ içinde… Bir uç noktasý düþünün sonsuzluktan gelerek insaný sonsuzluða götürüyor insan buna âþýk olmaz mý, daha baþka ne isteyebilir ki sevmekten baþka? Siz bunu birde bu þekilde az düþünün ve yorumlarýnýz da altýna ekleyin derim selamlarýmla.

Mehmet Aluç