Gömülmüþ isyanlarýn aþikâr kayýp yokluða karýþtýðý…

Neye vesile ise süregelen ömür ve konuþlu olduðumuz duygulardan firar edip düþünce ikliminde sürüklenmek.

Acýlarýn dik baþlý hezeyaný ve uðruna sevginin, alýnan darbeler.

Ýtirafý zor olsa da: zaman ve sabýr tükenmekte.

Meddücezri ömrün bazen kýyýya vuran yosun gibi taþlaþmýþ yüreklerden hala medet ummak ki…

Sevgiyle çýktýðým/ýz yol: sevgiyi öðütleyen ailem ve tüm sevdiklerim.

Sevgiyle ihya olduðumuz bir dünya özlemi aslýnda özlemle ihya olduðumuz kadar þiirlere serili yüreðimiz.

Þiirden çýkýp da yola bu sefer elbet sevgiyle eþleþen kalemin yaþlarý asýlý kaldýðýmýz yasýn mübalaða etmeksizin hüzün yaðan bulutlara konan göçmen kuþ gibi hep de yürekten vurulurken insan.

Sözcükler.

Sýfatlar.

Ve þiirler.

Ýlham perimin eteklerine yapýþtýðým koca bir on yýlýn da bilançosu iken yazdýklarým.

Tükenen bir þeyler var tüketildiðimi geç fark ettiðim ve tükettiklerim…

Sözcük ikliminde uçuþan kalemim, kalemin rüzgârýna yenik düþen dünya aslýnda dünyanýn bütçe fazlasý iken sevgiden nasiplenmeyenler yüzünde içine düþtüðümüz tuzak.

Uzak addedilen gönül ve sevgiye de ýrak iken kimi insan.

Kimsesizliðin kimliði elbet þiirlerle dikilesi yüreðin sökükleri.

Avucum kadar bir yürekte saklý tutmaksa kâinatý ve koca kâinat bir kiþiyi ve sevgiyi dahi sahiplenemezken ki…

Sahiplenmekten kasýt: pay etmek ve ortak paydada buluþmak.

Renklerin solgun yüzünde açar mý sahiden güller?

Dikenlerini kendine batýran tek çiçek iken o gül.

Simasý ve simyasý umut olan.

Þiar edindiði sevgiyi iman gücü ile eþleþtiren.

Bir tasvir bir betimleme.

Þiirin gücü ya da þairin sessizliði çünkü dünyaya ve evrene duyduðu saygý ile ayakta ve sahip çýktýðý kadar sevgiye, þair aslýnda hayatýný yazmakta satýrlara.

Bir þiir bir nesir ve bir hikâye derken binlercesi þerh düþülesi duygularýn firarý yürekten.

Diktiði o fidan elbet þiirle eþleþen asla da yalan deðilken beslediði sevgi ve umut.

Günler geçkin mevsime nazire eden.

Mevsimse ýslýklýyor rüzgârý aslýnda içine ters esen rüzgâra þemsiye açýyor þair derken þemsiye de parçalanýyor ve iþte çýplak kalan ruhuyla þair, asla da ödün vermeden deðerlerinden ve sevgiden baþ baþa kaldýðý kadar kâinatla s/onsuzluða açtýðý kanatlarý ile tarumar ediyor kötülüðü ve nefreti ve kini.

Sevgiden nasiplenen birileri olmalý illa ki.

Yoksa boþ yere mi yazmakta ve sevmekte þair?

Baþa her geldiðinde sonlanmasýný dilediði bir masalýn da baþkahramaný iken ve üstünü örten sözcüklerden kendine bir yorgan diktiði ve her nasýlsa her yorgan gittiðinde kavganýn da dinmediði.

Kavgasý nefisle þairin.

Kavgasý baþýbozuk düzenle ve yalanla þairin.

Kavgasý belki de bir yitim addedilen hayatýn b/eþiðinde saklý hele ki þairin ruhu Araf’ta sýkýþýp kalmýþken.

Beyhude bir rüzgârsa eðer.

Þair ise berhudar olmasýný dilerken insanlarýn.

Ýnsan olmanýn gereklerine bir bir uysa da kabul görmediði bir dünyada þair nasýl ne kadar diretebilir ki sevgiyi eþlik eden sadece meleklerin kanatlarýna konan o çiy damlasý gibi ve iþte zalim ve iblis çið çið yemekte masum insanlarý.

Þairden öte insan.

Her þeyden öte caný yanan milyonlarca çocuk ve mazlum bunlarýn yanýnda þairin bir baþýna kalmýþlýðý ne ki?

Rencide edilen varlýðý ve yok sayýlan.

Verilen hükümler ve yargýsýz infazlar.

Bir peçesinde saklý rüzgâr bazense uçuþan perçeminde aslýnda þair asla gizli saklý da deðil sadece ses etmeden önüne bakarken yaþar ve yazarken.

Muteber olan hangi duyguysa þefkatle örülü ve merhametlilerin en merhametlisi yüce Rabbinde dilerken sadece.

Dikilesi bir aðýz mý yoksa öfke kusanlardan yansýyan ve sevginin buz daðý gibi eridiði ve damla damla tükenirken sözcükler ve þair.

Ne bir itham ne bir isyan.

Sadece hayatýn acý gerçekleri ile yeni yeni tanýþan.

Korumacý kim varsa uzaða kaçan ve mabedi isyanlarla taþlarla yýkýlan ve yaðmalanan…

Elde tek kalansa dualarýn gücü ve kalemin rahmet gibi yaðdýrdýðý hele ki; Allah Allah nidalarý ile ömrünü ve çevresini kuþatanlarýn nerede ise hepsi sýrra kadem basmýþken.

Adý sýr olansa sevgi.

Sevgiyi büyütense iman gücü ve umut.

Ýnhisarýnda ömrün imtina ettiði kadar da itina ile sevmenin ve yazmanýn tek gayesi iken huzurun çatýsýna sýðýnmak ve hayatýna sahip çýkmak adýna þairin elleri boþ kalsa da saðdýcý kalem ve solundaki yarayý da saklayan iken kalbi ve yüce Rabbi…