Düşler topla düşler
Düştüğüm çukurlarda saklı tuttuğum
menzil kadar
Kararan göğün hikmeti
Ve o hummalı çırpınışı yüreğin
Mevsimlerden bir diğerine sektiğim
Aralık’ın aralık kapısı
Güneşi neşrettiğim mazinin meali
Gözümü sakındığım kadar
Düştüğüm gözden aşikâr
Ümmeti bu asil sevginin
Yankısı duyulmadı gitti yedi tepeli
şehrin
Hazan, güfte:
Hüzün bestem
Endamlı yalnızlığım saklı sinemde dua
Yüreğimde nice rüya
Bir bitim addedilen ömür
Geviş getiren zalim
İdrak ettiğim kadar imha edemediğim
Kordan kör heceler
Depreşen mevsimin kırık sarkacı
Varsa yoksa İlahi Adalet hükmeder
Beklemedeyim
Bakaya kaldığım aşikâr
Buhran yüklü olsa ne ki mevsimlerden
lafügüzaf
Hatmi çiçeği
Esen yelin nesri
Şiirlerle diktiğim söküklerime
Nazar eden sükûnet dilendiğim kadar
Evrende saklı bir rüzgâr misali
Meylettiğim yer gök
Deva bulduğum nice duayı saklı tutan
yürek
Ve eşkâlim istismar edilmişken
Emsalsiz bir acıya yoğrulan yürek
kıblem
Bahtım ve bedbaht olduğum kadar
Yalnızlığın yanık türküsüdür
Ucu yanık mektubumdan nasıl da kan
damlar.
Hizaya gelmek bilmedi isyankâr
Rengi de yok ölümün kavuşmayı
dilediğim kadar kaderin
Güncesi bir şiir
Bir şiirden ötesi elbet sadece Rabbim
bilir
Güneşim
Neşrim
Naçizane sevgim
İsyanım iblise
Sirenleri duyulmaz oldu seferi
yüreğin
Makul olansa yaşamak
Ölümle pekişen acılarım
Mubah olansa beklemek
Sabrımla şükrümle tutuklu kaldığım
kadarım
Bir katarsis ise hayat
Dermanı bilinmezde saklı
Bir kuvöz ise mabedim
İstimlak edildi edileli
Yüreğe kırmızı kilimi serdiğim
Elbet muhatabım sonsuzluk
Ruhun rücu ettiği
Muadilimse keder
Yolum hüzünle kesişti kesişeli
Bir nüfuzum yok işte
Bir de resmi belgem
Aşkı ihbar ettiğim kolluk kuvveti
Eşkâli mademki verildi
İhya edilesi şu cihan
İfa edilesi kelam
İrtifa kaybeden neyse
Kimliği saklıdır kaderin nezdinde
Koyudan gözleri kederin
Esefle sitem eden zalimin nefreti
Sevgiyi de yıktılar bir bir elleri
ile
Zehir edildi edileli hayatın teninde
saklı bir hadise
Kaygan ve vakur
Bazen yaralı bazense nefret kusan gâvur
Sevdadır menşei oysa ömrün saklı
tuttuğu kadar
Meczup yüreğin infilakı
Bir düş meclisinde verildi karar
Elbet gerçeği ömrün
Gerildiği kadar vücut dili hüzne
gömülü
Bir veryansın bazen
Bazense katıksız hak ihlali
Nesri sevginin neşrettiğim bir şiirin
daha meali
Varsa yoksa beklemede şair
İmgelerin aralıksız tebessüm ettiği
Bir ömürlük koşu ki bu:
Buğrası gönlün
Yakardığı kadar beşer meftun Rabbine
İlahi Ateşin tek kıvılcımı yeter bile
Yeryüzünde yaşadığım kabir azabını
yok etmeye
Mademki yoktan var etti Mevla
Var olmanın da hikmeti
Elbet sevgi saklı yüreklerin
ümmetinde
Aşkın da özlem ile izdivacı
Nasıl ki vakit varken yol yakınken
Tek arzum kavuşmak Rabbime
Ve kadere duyduğum şükür ölümü
erteleyen