Asýlý bir rengim ben s/onsuzluða duyduðum büyük aþkla büyük heyecanla yeþerirken umudum tensiye ediyorum diðer duygularý çünkü ben aslýnda buluta konan kuþun çýrpýnan yüreðinde saklý bir tohumum nasýl ki açacaðým nasýl da taþacaðým haznemden ve bentler aþýp da kavuþacaðým sonsuzluk denen iklimin her zerresine…

Reþit bir sancýyým ama henüz doðmadým.

Nezaket yüklü bir canlýyým aslýnda duyulmazken feryadým.

Yoksa ihbar ettiðim bir imla hatasý mýyým nasýl ki sessizlikte yükselen mehtabým nasýl ki yoklukta saklý bir varlýk ve mealimle eþleþen kalemim.

Geceyi de imha ettim edeceðim.

Geceden kasýt karanlýðý delecek aydýnlýk gözlerim.

Aþkýn þüheda geçmiþinde saklý meddücezriyim hazanýn ve günbegün yükselen heyecaným kuþ kondurmadým ama kuþ kadar hafif ruhumla bozguna uðradýðým kadar da hayatýn nefasetinde gizlenmiþ bir yavru leyleðin kanatlarýndaki doðayým duayým.

Rest çektim kötüye.

Rast geldikçe umuda sevgiye.

Refikasý ömrün, reçinesi sözcüklerin.

Nedamet yüklü hangi gölgeyse uzaðýndayým ve aþkýn taslaðýdýr þakaðýma dayadýðým kalemin verdiði muhtýra ve ben bir gecede doðdum dolalý o geceden beri de yazmaktayým…

Miladým iken hasret.

Miadý dolmuþken mevsimin.

Bir mizansense saklandýðým…

Ben þiirin devasa güverciniyim ve kanatlarýmda saklý ruhum: ruhumda saklý tutkum…

Tutkumsa s/onsuzluða þerh düþtüðüm kadar þiarým da þiirler ve yakamoz sancýlar denizin dalgalarýnda saklý tek damlalýk varlýðýmla haiz olduðum boyutsuzluðun güvertesinde çýrpýnan bir yavru yunus gibi…