GÜLE BAK BENİ GÖR

 

Konar gül dalına gene de ağlar

Bilmez aradığı kucağa düşmüş,

Bilin aşkın sevdasıyla hep çağlar

Âleme keyf verir, âleme küsmüş.

 

Canhıraş feryadı mest eder canı

Candan vazgeçerken biter efgȃnı

Güle hep renk verir sıcacık kanı

Bakan gözler bilmez, derler ki; düşmüş.

 

Bülbül düştü en sevdiği kucağa

Bense bilmem varam hangi bucağa

Yanan yürek benziyorken ocağa

Gülmek haram benim derdim hep yasmış.

 

Gören göz ol sevdasına bülbülün,

İlacı ol ağlayan şu gönülün

Aşığıyım bülbül gibi bir gülün

Kalbimi sevdanın ateşi basmış.

 

Ağlatma Yaman’ı ey gül yanaklı,

Rabb’im vermiş sen almışsın bu aklı,

Kalbimde bir Allah bir de sen saklı

Güle bak, beni gör dünyaya küsmüş.

 

                                                           01.12.2002

 

( Güle Bak Beni Gör başlıklı yazı yamanhoca tarafından 11.01.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu