Yanýk tenli bir ilahtý aþk bir o kadar derbeder külünde saklý inhisarý sözcükleri olmadý asla keyfe keder.

Müptelasý olduðu hüznün sarmalýnda saklý dualarý ve içinde yeþeren bir vadi: çatýk kaþlý özlemin girdabýnda yaþamakla eþ deðerdi sevmemek.

Sözcükler namlunun ucunda þairinse eli tetikte asýlý kaldý ve kalemin ucundan dökülenler payidar kýlan umudu týpký bakaya kalan günü týrmalarken ruhu.

Frapandý aþk.

Firar edendi yürek.

Fidan misali öznesi þairin.

Derdest olduðu kadar debdebeli idi sevginin hacmi.

Gün epridi.

Aþkýn dokusu inceldi.

Dokunduðu kadar ah iþitti nicesi ve þairdi aþka müptela ve þairdi þehrin ruh ikizi…

Göçebe duygular sökün etti ansýzýn ve sökükleri büyüdü dertli mevsimin ve iþte olan olmuþtu kýþtý mademki günün güftesi þiar edindiði kadar güneþi þair hala mý ýsýnmamýþtý yüreði Ocak güneþinde yoksa ocak baþýnda demlendiði miydi yüreðin hayali ne de olsa ihlal edilmiþti gün ve gece ve zaman ve þair.

Ne çok yeis belki de beis.

Ne çok beyit oysaki tek heceden ibaretti þair.

Bazen aþk iken denklemin bir yaný.

Nicedir gam iken þairin tozlu yollarý adýmladýðý kadar isyanýna ses çýkarmayandý yine kalemi ve itibar ettiði kadar insanlara þair ihtiva ettiði onca özelliði tek karede sildi.

Gizinde solan gün.

Ýzinde kayýp bir mýsra adeta dün.

Ömrün yongasý yetim bir dize.

Yalnýzlýðýn rotasý ahkâm kesen bazý bazý.

Hýzýný alamadý þair ve coþtu.

Nüktelerdi kök söktüren ve içinde kalan nice ukde ve þair sadece meyletti mutlu huzurlu yarýnlara.

Debdebeli bir isyandý sonlanan çünkü yaza yaza hýzýný almýþtý kalem.

Dertlendiði ne varsa…

Derdest olmuþsa olmuþtu hem: kime ne?

Ýkbali sýrdaþ bir cümleden geçerken itiraz dahi etmedi þair mademki nazý niyazý Allah katýnda kabul görendi ve kalýbýndan taþtý önce sonra bedeninden sonra þiirlerinden aslýnda taþkýn olandý ruhu bir o kadar þaþkýn ve s/onsuzluðun ç/aðrýsýna yenik düþtü ya da yeniden düþtü yola ve yenilmediði kadar biliyordu da y/anýlmadýðýný en çok da aþka paye vermiþken bir ömür ve sevgiye ne de olsa rica üstüne sevip yazmýyordu bilakis gaipten gelen bir coþkuydu damarýnda akan sözcüklerden de kendine bir cennet inþa ettiði.

Hazzýn haiz olduðu huzur.

Huzura delalet nice ezan vakti.

Aþkýn asasý saklý derinde ve þair hem yazan hem yürüyen Allah yolunda.

Bilinmeze rücu etti nice insan.

Þairse Rabbine rükû etti ve çaðrýsýnda dualarýn çaðlar aþtý çaðladý durdu telaþla ve alnýnýn akýyla yaþamaya bir kere ant içmiþken ar bildiði kadar da doðruyu ve iyiyi meyletti þair ama sadece kendine çünkü kendinden kendine uzanan bir yolculuktu yaþamak ve yazmak ve eþleþtiði kadar sonsuzlukla iman etti þair aslýnda çünkü þiirdi onu Rabbine daha da yakýn kýlan ne de olsa kýlavuzu bülbül idi þairin ve de þair bir gülden ibaret…