Muhabbet Eden Ýki Gönül-2-

-Baþkalarý kendi duygularýyla kýyýdan kýyýdan yürüyebilir, lakin ben o denizde yüzmeden içine girmeden hatta, içinde kaybolmadan onunla olmadan duramam. Ben varlýðýmla ona can katmak çok çabalarým ki kendimi kaybederim. Bu yüzden duygularýmý açýk ederek, hayatýn orasýndan burasýndan yýrtýk yamayýp birleþtirmeye çalýþmayacaðým direkt yapýþtýracaðým, ben böylesine böyle bir cilalama için harcanacak çabayla duygularýmýn açýk olmasýyla dile getirmesinin umuduna gölge düþürecek, davranýþlardan kaçarak aþkýn içinde yaþamayý seçerim öyle kýyýsýndan köþesinden gezmekle deðil tamamen onuna olmayý seçerim.

-Vaaav! Beni þaþýrtýyorsun!

-Þaþýrmana gerek yok ki aþk böyledir böyle sevilir. Evde bir pencerenin açýk olmasý yerine, beþ on pencere daha açar içimi aydýnlýkla doldururum. Ben bakýþ açýsý bakýmýndan köklü bir deðiþikliðe giderim, sen ise gitme gereði de duymadan yüzeysel seversin. Ben her zaman aþkla her þeyi gözlemleyerek neyi kaybedip kaybetmediðime önem verirken senin için bu gözlemlemenin hiçbir deðeri olmadan yaþamayý seçersin. Sen sana aðýr gelenleri toplayarak bir köþede saklarken, ben o bana aðýr gelenleri taþýyarak götürülmesi gereken yere kadar sýrtýmda taþýr zayi etmem. Ben bir þeyi çözmek için fikirlere deðil, aþkýn bana verdiði duygu ve hislerin çerçevesinde çözmeye çalýþýrým. Mesela yolda aðlayan bir çocuk görsen sen ”aman nasýlsa bu çocuktur, aðlar biraz sonra susar diyerek” es geçersin. Oysa ben aþkýn verdiði o yoðun duygu ve hislerle yanýna yaklaþýr, saçýný okþayarak ” çocuðum neyin var neden aðlýyorsun” diye sorarak ona sýkýntý veren þeyin ne olduðunu sorar, ona çözüm bulmadan oradan ayrýlmam. Onun yanýna gitmek sana “yük” olurken bana “yük” olmuyor.

-Ben senin gibi, duyarlý olamýyorum.

-Sebebi belli aþkla beraber yürümediðinden onun fýsýltýlarýna kulak vermediðindendir. ”Sen yaralý ve yorgun birisine yardým etmek seni yoracaðýný ve yaralý býrakacaðýný sanýyorsun” Oysa “aþkla yaklaþmak sana bu yönde huzur ve mutluluk verecektir yani karþýndaki mutlu ve huzurlu olunca sende huzurlu olacaksýn”. Ben gönül kandilimin hiçbir zaman söndürmezken, sen gündüz söndürerek dýþarýya karanlýða çýkýnca sadece kendin için yakýyorsun. Ben kandilin fitilini tutuþturan ve þavký kelamý ile onu tutuþturan aþkýn çakmaðýyla yakýyorum ve hiç söndürmüyorum. Her zaman yakýnýmda veya uzakta bir tenhada karanlýk gölge kalmýþ bir köþede hüzünle oturmuþ derdine derman olan veya derdine ortak arayarak bulmaya çalýþana rastlarsýn tabi aþkla beraber gezersen onunla olursan.

-Ben bu kadar ayrýntý ile olamam/yaþayamam ben bunlarý hiç taþýyamam ki! Kederli sesler beni kederlendirir hüzünlendirir mademki sen varsýn mutlaka ona yetiþirsin.

-Ya yetiþemediðimde senin önüne rast gelirse ne yapacaðýz kendi haline mi býrakacaðýz?

-Bana kalýrsa senin gelmeni bekleyecek.

-Bu kadar insafsýz olmasan!

-Acýyla insan acý veren bununla egemen olanlara da mý “yapmayýn yazýktýr az merhamet edin” demeyecek misin?

-Karmaþýk olan hayatlar beni de karmaþýk yapacaðýndan korkarak uzak durmak bana sadelik veriyor.

-Buna sadelik deðil “korkaklýk” desek ”bana necilik” desek “umursamamak” desek daha sayayým mý?

Ortalýk bir anda sessizle sakin kaldý. O an gökyüzü bulutsuz ve berraktý. Nehirde akan suyun hýþýrtýsý ve seher yelinin tatlý esintisinin dýþýnda hiçbir ses duyulmuyordu. O sessizlikte aþk bir ara ikisinin arasýnda dolaþtý ürperdiler, gülümsediler o aþkýn huzur verici sükûnetten gülümsedikleri belliydi, güzel bir gün olacaktý bundan sonra arlarýnda sanki.

 

Bundan sonra ne olacaktý? Ýyilik, güzellik ve mutluluk, insaný bitirerek yok eden kötülüðe, çirkinliðe sürükleyerek onu mutsuzluða sürükleyene baskýn gelecek miydi aþk? Gönlü okþamasýyla? Tabi ki gönül kapýsýný yýkarak içeriye giren aþka deðer kýymet vererek veya tam tersi, aþkla aðrý, sýzý, hasret ile derde katlanýlacak yaralar sarýlacak mý, hasret ile elem bir köz olup yakarak insanýn yüreðine mi yapýþacaktý, aþksýz? Yahut iyilikle kötülük, güzellikle çirkinlik veyahut ta mutlulukla mutsuzluk, neþeyle keder, mutlulukla dert birbirine karýþýp, aþkla yaþayan insanlarýn kalpleri üstünde bir salýncak gibi bir o yana bir bu yana mutluluk içinde gökyüzüne, uçarcasýna coþkuyla uçacaklar mýydý? Þimdi bundan sonra ne olacaktý? Þimdilik bunu bilmiyoruz az bekleyelim. Bunu kendi hayatýmýzýn dýþýnda onlarýn hikâyesinin hayatlarýnýn akýþýna býrakacaðýz, bakalým daha nelere birlikte karþýlaþarak yüzleþeceklerdi acaba?

Mehmet Aluç