Aþkýn hangarý…

Söylenmeyen sözcüklerse yangýn yeri.

Nice ihtimal nice nidanýn peþinde sürüklenen ve aþkýn cezbeden hüznüne özlem.

Þarlatan rüzgâr iþ baþýnda, teyakkuzda manidar iniltiler.

Nal topluyor ahkâm kesenlerin ihtarý bol keseden atýp tutanlara raðbet þimdilerde hüznü gýybete peþkeþ çeken sefil gölgeler.

Ruh ise ihtimamla dikiyor söküklerini mevsimin.

Karýnca kararýnca sökün eden ayaz nutku donuk niyazý yitik bir cümlenin nezdinde kördüðüm müptelasý ölümün oysaki servet deðerinde deðil miydi ömür…

Küskün mizacý zamanýn aman vermeyen ýlýmlý esmeyen her rüzgâr içine doðarken ayýn þavký ve yýldýzlarýn süzgün hüsraný.

Mil çekilmiþ gözleri þairin göze geldiði.

Mimlenmiþ yüreði marifetmiþçesine sevenlere hürmet eden yaðýz bir delikanlý adeta kalemin gövde gösterisinde tuþa gelmiþ sözcükler oysaki oysaki…

Tek tuþ yeterdi silmeye silinmeye dair izdivacý göðün gevrek gürültüsünde tokuþan iç sesin kalemle intiharý ya da ihbarý bir þiirden çok öte nüktedan zaman ve hazzý ölümün:

Þair ise dikemediði kadar açýk kalan yaralarýný, adeta kapalý bir kutu ihtarý evrenin ibresi hüznün dönük göðe oysaki yerin dibine geçmemiþ miydi þahit tutulasý hüznün minvalinde seken o kordan kör hece…

Sazsýz sözsüz yaþamak.

Çalgý çengi deðil sessizlik peyda olan ruhun tasfiyesi þiirle diken misali batan yüreðine göðün ve iþte kara bulut iþ baþýnda tarifesi deðil tansiyonu hiç deðil düþmeyen düþe kalka yürüyen sefil bir imgeden sökün eder her hece.

Dikiþ tutmaz ki yaralar hem…

Hem þair nede dikiþ tutturdu ki?

Diþ izinde zamanýn çocukluðunda kalan sevginin ve ilhamýn peþinde þair ve iþte iþte sabitledi zamaný aman vermeden tek ah dahi etmeden.

Yelkovan suskun.

Akrep zehirlemiþken kâinatý deðil mi ki zehrinde saklý hüznü yalnýzlýðýn ve iþte bata çýka vara yoða üzülen müzmin sevdalý yüreðin tek hazzý þair yazarken aldýðý kadar yalnýzlýðýn çeperinde nasýl da tutuklu kaldý.

Ýzbeler suskun ve tedirgin imgeler.

Bir rabýta ise yazmak.

Bir rüya ise yaþamak.

Rüyacýsý kalemin ve nüansýna yenik düþtüðü kadar matemin…

O en mahrem d/okunuþ.

Sýfatlar yerli yersiz konan isminin baþýna ve nutuk atan kalem suskunlarý oynuyor zanlarýn yaðdýðý evrende zamlanmýþ adeta acýlar yüksekten atýlan nidalar ve kahkahalar ve þarký sürüyor hükmünü:

Palavra, palavra aþkla.

Sünepe özlem sür-git sevgi.

Sürgün edilmiþ aþkýn neferi þair de.

Diklemesine sapladýðý kalem bir orak misali biçtiði hayat.

Býçkýn sözcükler býçak sýrtý yaþamak ve ah etmeden takýntýlý o haletiruhiye ki tekeri kýrýk döngünün ve süzdüðü kadar kalem, sözcükleri çýtasý günbegün yükselen hüzün.

Manidar bir ölüm devre arasýnda sabýka kaydý sorulmakta þaire.

Tutulan nutkuna eþlik eden yaðmur.

Zimmetli evrene zýmba gibi de yüreði ama nafile.

Ýzahý da yok aþkýn.

Ýman gücünde saklý þaþkýn mizacý þairin ve her yeltendiðinde aþka, geri tepen ve iþte konuþlu olduðu kadar tepede aþký deðil Ýlahi Ateþi servet bilen ve de aþkýn hükümranlýðýnda Rabbine kavuþma arzusu ile yeltenirken ölüme þaire biçilen hayat ve ömür ve zaman.

Tuzruhu katýlmýþ adeta sözcüklere:

Yürek yakan.

Yürek burkan.

Burma bilezik tatlý bir d/okunuþ nasýl ki zümresi enginliðin varsýn olsun enginlerde saklý kasvetli bir bulut.

Aþkýn imha gücü.

Aþkýn þiarý.

Alelade bir rüzgârdan deðil ansýzýn dinen fýrtýnanýn akabinde fýtratýna yakýþan kibirli bir hüzünle ölüme davetiye çýkaran þiirin ve acýnýn albenisi ve iþte nüksetti gece ansýzýn bastýran yaðmura da minnettar þair elbet saklý tutacak gözyaþlarýný evren ihbar etse bile imha gücünde kalemin itibar ettiði sözlüðün istihbaratý.

Ölgün gün.

Gülgün sevda.

Güneþin ýþýdýðý adeta bir rüya yaþadýðý kalemin vasfý ve týnýsý ve tanýsý ve   iþte Tanrý, ‘’yaz’’ dedi mi…

Yazgýnýn izinde ve sihrinde ilhamýn.

Yanýk kokan meali ruhunun konuþlu olduðu þu zeminde saklý feryadý þairin.

Bazen feveran.

Bazen suskun.

Bazen t/aþkýn ayaklarýna tapýndýðý þarkýlarýn.

Nüktesi kayýp ömrün ayýp addedilen yalnýzlýðýn dilemmasý ve þarlatan hüzün iþ baþýnda.

Duvaðý yýrtýk çocuk gelinin.

Somurtuk yüzü kederin.

Dolunayýn dolgun acýsý ve nazý hükmettiði kadar evrene yýldýzlar belki de kuyruksallayan mehtaba aþkýn esaretinde özlemin titrinde baskýna uðrayan zaman ve mekân iyi de þair boyutsuz ve de mekânda zamanda sýnýr tanýmadan konduðu kadar bucaðýna s/onsuzluðun istila edilmiþ bir kere yürek hangarý ve hatýrýna sevdanýn hatýralarýna sarýlý eli kolu ayaðý.

Müzmin sözcükler.

Mazbut hayatlar.

Meftun yürekler.

Hayali fener acýlar.

Hakkaniyeti yüklenen yer ve gök içtimada ve kuluçkaya yatmýþ þair ve yürek ve bir kumpasa rehin verdiði sevdasý aslýnda içinde aralýksýz açan çiçek gibi koklandýðýnda solan bir v/eda gibi yakasýndan düþmezken hüzün ve de acýlar þairin.

Varsýn ihtimal dâhilinde olsun mutluluk.

Varsýn sussun þarkýlar ve nutuk atsýn o devasa boþluk.

Rengi solmuþ bir gülücükten arda kalan ve iþte en tepede saklý s/onsuzluk.

Farazi gölgeler ve ritüeli hayatýn firar eden sözcüklerse ulemasý duygularýn ve afaki bulutlar kar toplarken güllük gülistan þairin yüreði ne zamanki kalemi alsa eline alý al moru mor duygular deðil pembenin ve beyazýn ve masumiyetin ihbarý içine yaðan umudun da gücü ile ayakta kalan ve baþý dik dimdik nasýl ki sözcüklerin dilemmasýnda saklý dinmeyen nazý ve niyazý ve hüznü aza/t kanaat ettiði kadar da iman gücünün sonsuz esintisinde sevgiyle ve umutla ç/aðlýyor kâh sözcükleri kâh yüreði ve müptelasý olduðu kadar ömrün ve aþkýn dönüþü de yok iken baþ koyduðu yoldan geriye kalan her zerresi ile müptelasý olmuþken duygularýn ve hüznün…