Farkında değilsin
Diyeceklerini iç içe dudaklarına
yüreğine gizliyorsun sessiz sessiz
Geceye imzasını atıyor bulutlar
Gözyaşlarını ruhuma akıtıyorsun
Farkında değilsin
Resimlerin üzerinden rüzgârlar
Solmuş yaprakları vurmakta
Ruhunun kiri boşaltmakta zehrini
Verirsen yine aldanmakta
Farkında değilsin
İç çekişlerin yürekte bıraktığı acıdan
Ruhuna çöreklenen yitişler
Ne vakit bulur çıkarır içini
Cehennemini…
Farkında değilsin
Derin infialler çivilenemiyor yüreğime
İçimde derinlerde
Sevdan can çekişiyor
Seni tanımaya tenezzül etmez oluyorum
Duyuyor musun?
Farkında değilsin
Benim varlığım acı mutluluk
Kan revan olmuş kalp kapakçıklarında
Olası kalp krizi
Ellerine emanet ettiğim yüreğim
Baksana eriyip gitmekte
Farkında değilsin
Asıl ihaneti unutmakla yaptığından
Elveda diyemeyen dudakların
Son noktayı koyacak sözcükler çıkmıyor
Sana aşkın gözyaşı çiçeklerini gönderiyorum
Koklayıp kavuşmak istediğin hayallere kavuş diye
Farkında değilsin
Gidecekmişsin gibi uğurluyor sözcüklerin
Sen köhnemiş nefes çekişleriyle yaklaştıkça
Kendime mülteci aşk biriktiriyorum
Adın geçmişte izi kalan
Derin…
Âdem Efiloğlu