Hangi rengin öyküsüdür þiir hangi þiirdir de yüreðimin örtüsü?

Ýçlendiðimde hiçlikle iþtigal içtiðim bir bardak suda kopan fýrtýnanýn da öncüsü iken kalem…

Arzý endam edecek illa ki ilhamýn þeceresinde çentik atacaðým ruhuma bir bilinmeze denk düþüp bilindik duygulardan öreceði yarýnlarý.

Kumpasý þeytanýn; kupa kýzý kehanetin…

Kurada çýkan bir hediye iken yüreðin amortisi ve iþte içtimadayým…

Hemhal olduðum tek duygu ölümün ön sözü ve sözcüklerin küfrü bir imgede rast geldiðim kendi iklimimde seken bir taþ gibi hedeflediðim kadar hederi hüznün ve ederi kalemin.

Kibirli tavus kuþu…

Küllerinden doðan yalnýzlýðýn yanan yorganý.

Yâdý dünün yarenim kalemin nemli gözünde yüzen kayýklar son bulan bir masalýn yitik kahramaný olmaya aday belki de kalemin öyküsü…

Ölümle sürtüþen bir yalnýzlýk alameti sözcüklerin sarmalýnda askýntý olan imgelerin mil çektiði gözlerimi gözlerinden alamadýðým.

Mevsimin almanaðý saðdýcý olduðum rüyalarýmýn dimaðýmda saklý hezeyanlarý ve geceyi b/ölen o çýðlýk:

Hakkýn kapýsýna dönük iken yüzüm ve eksik etmediðim dualarým.

Gecenin cinnetinde bir beþik gibi salýndýðým.

Algý eþiðinde rastlaþtýðým karanlýk:

Düne konuþlu bir isyan benimki gün ise ayracý mevsimin ve Eylül ayýna günler kala saat tutuyorum sondan baþa saymakla iþtigal bir ruh esintisi benimki acýnýn minvalinde korkudan uçuklarken kalemim.

Kalender bir rüzgârsýn oysa esen varsa yoksa içime ters esen.

Renklerin ihtiþamýnda karanlýðý alt etmekle mükellefim ve sabah olsun diye yaðdýrýyorum saðanaðý.

Ne hikmetse korkular çekip gitmiyor dilim damaðým kurumuþ uykumun en tatlý yerinde bir acý gelip konuyor yüreðime.

Ne dünde kalmýþlýðýmýn önemi var ne de anda saklý hüznüme sadýk bir esinti ile yýkým öncesi hazýrlýk yapýyor mahremim.

Göz ucuyla bakmýyorum bilakis dikiyorum gözlerimi gözlerine ve uyku salýnýmýnda sýðýndýðým sadece Rabbim:

Sýðýnaðým ve saðanaðým ve saðdýcým sadece O.

Melun gölgelerden kaçtýðým yetmezmiþ gibi geceyi bölen sesler var ellerinde içki þiþeleri dudaklarýnda yanan ateþ geceyi mesken tutmuþ iken nice insan en çok da genç bedenlerin ve genç dimaðlarýn yandýðý ve yaktýðý cehennem ateþinde sözüm ona her biri rüþtünü ispatlýyor…

Çocukluðum çýkmýyor aklýmdan ve ilk gençliðim.

Esaretinde mazinin küflü hatýralar da zevk vermiyor artýk bana.

Devasa bir korku eþiðinde sekiyorum bir odadan diðerine ve ruhumun izdihamýnda sözcükler kulaç atýyor gecenin deryasýnda tutuklu kaldýðým kadar kendime pýþpýþlýyorum içimdeki çocuðu.

Boncuk boncuk terliyorum.

Boðmaca saðanaðýnda kaldýrým taþlarý birbirini yaylým ateþine tutuyor ve öksüren sokak lambasý ansýzýn sokaðý karanlýða gömüyor.

Issýz bir istila.

Ceketimi alýp kaçmak istiyorum en çok da kendimden.

Bir yanda kendimi kucaklamak adýna aklýma gelen ne ise baþ edemiyorum ve bu acý saðanaðýnda külfetin hasýna haizim ve elimden gelen bir þey olmadýðý gibi ellerimi hissetmiyorum.

Titreyen bir bulut göz hizamda oysaki evin perdeleri kapalý.

Ýçine düþtüðüm bu gayya kuyusu aslýnda ölümün en belirgin hali ve ölümlerden ölüm beðeniyorum.

Annemin ipeksi saçlarý.

Annemin ipeksi sesi ve yorgun kalbi.

Ket vuran bir þeyler var huzuruma bu yüzden aralýksýz huzurundayým Mevla’mýn ve tek huzur bulduðum mekân O’nun beni çaðýran Dergâhý…

Çaðdýþý zihniyetlerden uzaðým.

Yeniliklere de uzak…

Teknoloji çaðýnda bir aða takýlmýþ çýrpýnan balýk gibi…

Sudan çýksam da bir çýkmasam da.

Tecrit edilmiþliðim aslýnda hayata isyaným.

Tefrikasý yüreðimin açan zambaklar misali.

Telaþesi ömrün çekilesi bir resim gibi bir dert gibi.

Deliþmen muafiyeti ruhumun azýða alýnmýþ bir gerçek gibi…

Sunamadýðým gerekçeleri paketleyip kendime kargo ile gönderiyorum ama adresime ulaþmadýðý gibi imtihanýmýn aðýrlýðý ve zorluðu karþýsýnda nasýl da çaresizim…

Sabahýn erken saatine kurduðum yürek alarmým:

Aðdalý bir sözcük zinciri içime çöken acýlarýn reþit sevinci ne de olsa acýlarla beslenmekte ruhumun güzergâhý.

Çöken dizlerimle kendimi yerde buluyorum uyurken ve iki düþün dudak arasýnda esen yel gibi gerçekleri ekip hayaller biçiyorum en çok da kendimle restleþtiðim ömrün tek detayýnda nükseden kalp atýþýmla sadece beyan ediyorum verilmiþ hükümlerin sonucuna katlanmakla mükellef olduðumun da bilincinde alt belleðimde rastlaþtýðým gerçeklerle kendimi yargýlamanýn da dýþýnda bir þey gelmezken elimden…