Her düþ ayrý bir nida

Her düþüþ ölümlüye dair

Her sözcük bir öncekinin baþlangýcý

Dudaklarýmdan dökülen harflerse asasý yüreðin

Arz edilesi bir lütuf

Baþkaldýrýþýn nifaký

Her acý yeni bir son

Sonsuzluksa yalnýzlýðýn raconu

Peynir ekmek gibi þiirler

Þirin bir tebessüm ekili iken gönlüme

Ardýç kuþu sayýkladýðý kadar hayatý

Yarým aðýz sevenlerin yalan dünyasý

Aþkýn hicri

Göðün feri

Yeryüzünün neferi

Ýþte içimde saklý o mezar taþý

Yalnýzlýðýn kükrediði

Bazen bir susku bazense gizi

Tetikleyen her sýrdaþ þiiri

Dost bilen þairin nüktesi

Varsa yoksa dinmez iken kalemin nazý

Tüm þiirler iade-i itibarý

Hayatýn taþlandýðý kadar

Ruhun taçlandýðý

Gönyesi kýrýk þairin

Kalemi ise pergel bilip sapladý mý

Kâðýdýn zeminine

Ziyneti hüzün

Zemherilerde solan yüzün

Asýk deðil askýntý hiç deðil

Aþina olana biat

Bunca sevgisizliðe inat

Sus payý bir söyleme konan kabrinden

Ayrý kalamadýðý yalan

Kanayan yarasý

Yâdý aþkýn dünün minvali

Göðün serpintisi

Þakýdýkça ruhu

Kalemin toz kondurmadýðý ufku

Ve umudu imdat eyleyen

Kanlý gözyaþý þiirin deðil sadece

Þiarý iken sonsuzluk

Yazdýðý kadar þair,

Külkedisi addedilen bir minvalde

Bozuk para gibi harcadýysa hayatýný

Ne malum, malum olmadýðý ölümün bekasý

Hicreti dünün haiz olduðu hüznün

Dinmezken sýzýsý.

Bu gün farklý bir minvalde doðdu günüm gümbürtüye giden yýllarýn yýlancýk çýkardýðý kadar bilemedim de koynumda beslediðim yýlaný zikrettiðim sevgiden de öte bir boþluða düþmenin ertesi yolum kesiþti illa ki ilham perisiyle…

Ve iþte özgür býraktým kalemi ve saçlarýmý.

Özgün kýlýndýðý kadar kalem kaile alýnmadýðý kadar hüznüm öz veri ile üstlendiðim görevlerin bir adým sonrasý beklerken þafaðý þakýyan kaleme kandýðým kadar daim kýldým yolumu.

Hasretin izinde.

Sözcüklerin attýðý zehirde.

Zemherilerde geçen ömrün de tetikleyicisi sözcüklerin her biri.

Varamadýðým nokta mý yoksa yanlýþ yerde bulunduðum mu iþin aslý?

Þerit deðiþtiren duygulardan arda kalan þivesi þiirin bazen kamburum bazen silahým bazen ruh ikizim bazen ruhumun bedenden taþtýðý.

Aylak sözcüklerin aymazlýðýnda bu dinmez hasretin çeperine yýðdýðým binlerce kelimenin hatýrýna hatýrþinas esintisi rüzgârýn ve iþte içimi üþüten her yeni gün bir öncekinin devamý.

Davam yok artýk.

Derdest edilmiþ yalnýzlýðýmsa kýtlýktan çýkmýþçasýna racon kesiyor bir ekin tarlasý iken þiir bir Ekimin de nabzýný tuttuðumun ertesi beklemeye aldýðým kadar mutluluðu bakaya kalandýr sözcüklerim ve huzur.

Divanesi olduðum duygular.

Kýrbaçlanmýþ yüreðim ne malum hem yarýna varacaðým?

Özneme sadýk özlemle sýrdaþ ön sözü iken þiirin noktayý koyamadýðým bir ilah adeta kalemin telli duvaklý mealinde rotasýndan sapmýþ artýk her kimse kalsýn yeter ki uzaðýmda.

Cumanýn verdiði huzur.

Hayatýn da yükü.

Yalnýzlýðýn sönen feri.

Sevginin neferi.

Ýdamesi ömrün.

Kayýtlarda saklý hüzün.

Kalburüstü bir düðün ister düðün ister ölüm.

Sancýlandýðým kadar da savuruyorum sözcüklerimi.

Bazen sessizlik bazen derinden gelen bir inilti.

Serptiðim her imge saklý iç dünyamda teftiþe çýktýðým evrenin sadýk müdavimi hatta kölesi iken sevginin.

Sevici ünlem.

Sarkacý ne ki ünlenmiþ bir þýktan doðdu madem gün ve gece bir batýnda yerleþti kalbimin merkezine.

Ne gelen var ne giden, be azizim semazeni olduðum þu kutsal ziynetin bir adým noktasý adeta çalýntý bir markaj içine kýstýrýldýðým yalan dünyanýn tükenen nefesi.

Türettiðim sözcüklerden alýyorum gücümü.

Bir güç kaybý olsa da yüreðimde.

Zýlgýt yiyen sözcüklerden alýyorum hýrsýmý.

Künyemde saklý evrenin nizamý.

Bataryam bitik sözcüklerim yatýk ruhumsa bir sarkýt elbet kalemim de bir dikit.

Bazen asasýyým bazen asi bir rüzgârým.

Azadesi ömrün þakýyan kýrlangýcým.

Tünediðim minvalde soyuttan bir özlem benimki somut kýlmak adýna kalemin izinde sözcüklerin gizinde adeta bir baþkaldýrý.

Göðün temposu ve akan rimeli.

Yerin dibinde saklý ölümün dehlizi.

Araf’taki mevcudiyetim ve ne gideceðim belli ne de dönecek miyim sahiden de gersin geri giderken ayaklarým bir gerilla gibi baþýma musallat olan alýcý kuþlarýn da yoktur ederi.

Mahsuni bir kurþun.

Meali de yitik ömrün.

Muhafazalý mabedimde zýlgýt yiyen bir ölümlü kaderin tasniflediði yalnýzlýðýn ve acýnýn tetiklediði.

Þimdimi de tehir ettim dünümü de çoktan gömmüþken ve de umut iken tetikleyicisi ömrün kanat açtýðým yarýnlarý da bana çok görmeyin.

Bir dem.

Bir gam.

Bir de aþk.

Ve delice esen poyraz.

Sükûtu mesken eylediðim kalem nasýl ki neferim…

O halde baþa dönelim yeniden ve yeniden doðalým annemizden anne ikliminde þakýyan çocuk kalbimizle ezeli ve ebedi bir aþký da mihenk taþý bildim madem…

Matemin taþkýnýnda mabedin kundaklandýðý sonbaharýn ortasýnda her ne hikmetse kayýplarýn nazarýnda garbýnda iken de hüznün çalsýn sazlar oynasýn çengi ve iþte o ruhani açýlýmda bir volta daha atýp da eksenimizde þerh düþelim yeni güne yeri geldi mi ölüme…

Ölümsüzlüðün kývancýnda yandýðýmýz kadar da Ýlahi Ateþin her kývýlcýmýndan da yeniden doðalým varsýn olsun tetikleyicimiz hüzün yüz sürdüðümüz o minvalde yeri göðü çatlatan acýnýn hikmetine bandýðýmýz kadar rahmeti yeter ki kesmeyelim umudu gözümüzü diktiðimiz ufkun ve sevginin hatýrýna son bir defa da olsa gülümseyelim kadere varsýn olsun keder tarafýnca ihlal edilsin sýnýrlarýmýz ne de olsa umut iman gücünde saklý.