Anlatamam
Düştü gün gecenin
ellerinden
Sükutum avuçlarımda
çırpınır durur
Söz dökülse ah ses
tellerimden
İstesem de, anlatamam
Bir güz kadar
sarardım
Yalnızlığım döküldü
yaprak yaprak
Bir rüzgar esti
kapıldım
Savruldum korkarak
İçimde dize dize
büyüyen dev bir çınar
Kökleri kalbimin en
derinlerine büyür
Sarar sarmalar ruhumu
Sevgisiz kalmış tenhalarıma
yürür
Bir yanımda ölüm, iki
hecede
Serer yere tüm
arzularımı
Bir yanımda yaşam,
iki hecede
Kaldırır dimdik
başını
Karar kapılarımın
kulplarında
Asılı kalır
ellerim
Başımda gelgitlerin
kararsız ağrısı
Alnımda tükettiğim
gecelerin çizgisi
Yüreğimde doğacak
sabahların çarpıntısı
Yine yüzleştim bak
İnsanlığımla
Bir omzum yokken
yaslanacak
Bir çift el
bulamazken kaldıracak
Gururum köşesinde
keyifle kurulur
Bozuk plaktan
tekrarlanan bir söz
Sahiden mi kimse
anlamayacak
Büşra KANKURT