Her düþ sakini gözleri kapalý görse de düþlerini…

Bense duygularýn müdavimi ve düþlerin

Hali hazýrda içimde saklý o küçük sepet

Bense hüzün hýrkamý geçirmiþken sýrtýma

Mübalaða etmediðim kadar yalnýzlýðýn derin dondurucusunda saklý

Hem ruhum hem ýslah olmaz kalemim

Nasýl da kalantordu sözcükler öncesinde

Maviden mintaným semaya öykünen

Sarýdan saçlarý dinmeyen nazýmýn niyazýmýn

O aþk ki:

Asla dönmeyeceðim bir köþede beni bekler…

Düþlerim sarkýt gerçeklerse birer dikit adeta sözcüklerin ürediði ürettiði sýfatlardan yoksun öznem özlemin de nakkaþý hüzün çeþmesinde aldýðým namaz abdesti kadar beni ne huzura kavuþturabilir ki bu dünyada?

Sessizliðin mintanýný giydim giyeli ve ses etmeden sevdiðim sahiden de çok mu belli?

Aþkýn hünkârý ve göðün kýrýk tamburu:

Bir fasýl bir farkýndalýk yüklendiðim satýrlarýn mucidi sefil yüreðim kalemimse çekerken onca nazýmý ve iþte tüysýklet vicdanýmýn sesi, huzura biat hem de yaþanan bunca sevgisizliðe inat ne çýkar ki çýt çýkarsam ne çýkar ki: azýcýk de sevgiden nasiplense insanlar ve iþte yüreðimin radarýna yakalandý sözcükler yalaným yok inadým inat aþkla devþirdiðim cümleler bazen bir yitim bir bitim olsa da baþtan baþladým hayatý okumaya:

Ali topu at.

Ya, sen Ayþe, evet, sana diyorum:

Hiç mi sevmedin Ali’yi?

Çocuksu bir aþk bizimki: týpký Ayþe ile Ali’nin sobelendiði bir yol bir güzergâh aslýnda okul yolunda saklambaç oynayan hayallerim hem de ben hayal görmeye daha da küçükken baþladým:

Alametifarikasý bir ýssýzlýk kolaçan ettiðim saðým solum ve önüm ve arkam ve iþte içtimada iç sesim:

Sobe…

Sahi, o kadar belli ediyor muyum duygularýmý?

Yaþým sekiz var yok:

Yokluða alýþmanýn ilk çaresi yalnýzlýðý içine çekip sevgisizliði sindirmektir gel gör ki: sevmeden de yaþayamaz insan gel gör ki: hayatýn hörgücü iken sevgi ve ben sadece bir damladan ibaret olsam bile okyanuslara denk düþerim ve sonsuzluða ve ufka ve kimler ve de neler biriktirmiþken hayal dünyamda hayal ettiðim kadar da bilirim bir hayalet olduðumu ve ulaþýlmazlýðýmý ve dokunulmazlýðýmý da kayýt altýna almýþken Tanrý.

Allah’ýn sevgili kuluyum ve aþkýn kölesi sýnýrlarý aþtý hem benim þöhretim hele ki þüheda mazim ve iþte içimde kýpraþan duygular bense hala Cin Ali okuyup Ayþe’yi de Ahmet’i de ne de çok seveceðim.

Okul yolunda.

Suyolunda kýrýlan testi gibi.

Ya da göle maya çaldýðým Nasrettin Hocayý manen hissettiðim ve fýkralarýna aþinalýðým ta çocuk yaþýmdan miras bana mademki Rabbin ilk emri: ‘’oku’’

Ve bir adým sonrasý:

Yazmanýn verdiði keyif ve huzur ile sürücü koltuðuna öylesine yerleþtim ki kalemin kaile alýnmasam da bir gün kavuþacaðým hidayete ve Ýlahi Adaletin nezdinde darmaduman olacak bunca zulüm ve çocuk bedenler yaþayacak ve daha neler görecekler yaþadýkça…

Ve evet, devam eden bir savaþýn gýybetini yapýyorum ve zulme ve zalime isyan ediyorum hepsini de çoktan havale etmiþken Rabbime.

Susuz bir yaz.

Yaðmursuz bir hazan.

Kasým ise bir aldatý: kasým bilmiyor kasýmlýðýný ve kastýkça kasýyor sanýrsýn ki ýsýtan yaz güneþi.

Benimse aklým hala çocuklarda ve Ali’de ve Ayþe’de:

Çocukluðumu doya doya yaþamýþ olsam bile yalnýz bir çocuk olduðumu asla inkâr edemem bir o kadar hayal gücümle aþtýðým engeller ve sýnýrlar.

Gerçeklerin sýnýr dýþý edildiði ve yüreðin de ihlal edildiði:

Sahiden de:

Ali Ayþe’yi sevecek mi?