‘’Bu mektubu çok karýþýk hisler içinde yazýyorum gibi basmakalýp sözlere baþvurmak zorunda kalmasaydým keþke. Ne olurdu, bazý sözleri hiç söylememiþ olsaydým; ya da bazý sözleri hiç söylememek için kesin kararlar almamýþ olsaydým. Sana diyebilseydim ki, durum çok ciddi…’’(Oðuz Atay)

Tekbir getirendi aþk:

Kollarý sývanasý bir yalnýzlýk

Saklý yüreðimde ve göðün reçine gözleri

Bense itina ve ihtimam ile yazýyorum bu satýrlarý…

Tünediðim merkezi yalnýzlýðýn

Ve aralýksýz þerit deðiþtiren duygular:

Hem cafcaflý hem ihtiþamlý

En çok da kendime yenik düþtüðüm izdiham…

Tekil varlýðýmýn mahiyeti ve de:

Esefle asýlý kaldýðým Araf ve ruhumun göçünde saklý bilinmeze

Gark eden soytarý duygular

Ne de olsa alametifarikasýyým ben acýnýn

Hüznüme bedeller biçen

Ýsrafý sevginin

Tek muhatabým yine kendim

Kimsesizliðimi sonlandýracak olansa Yaratan

Bazense israf ve yalan evrenin bahþettiðine

Karþý geldiði kadar duygular

Her mevsim her sözcük her insan

Bodoslama sevdiðim hicranýn kantarýnda

Soluk yüzüm

Silik el yazým

Yâdý olsam ne ki dünün?

Bir gecenin iniltisine karýþtý yaþlarým ve yaslarým: maðdur iklimdi kaynakçam ve yalnýzlýðýmla seviþen sözcüklerle kaç cephede verdiðimi bilmiyordum savaþýmýn.

Erdemli bir düþ idi gördüðüm.

Etik idi acýlarým her açmazda aymazlýðý tattýðým her kurumuþ ýrmakta bendim saðaltan sözcükleri bendim dolduran barajlarý bendim bana ýrak ve bendim bana tuzak.

Renkler bir metafor sözcüklerse bir imleç ve göðün þapkasýnýn altýnda yaþarken tanrýcý kuþlar ve her fasýl ve her edim bir þiirin yörüngesinde saklý iken imgeler.

Bir saðanaktým ben.

Seferisi yalnýzlýðýn, seyyah bir gölgeydim ve izafi idi sevincim.

Metruk imgeler sokaðýnda metazori aþklar bulvarýnda ve meczup iklimler dönencesinde…

Saklý tuttuðum bir gölge misali bir ömür peþime düþmüþ iken kalem ve ben sadece on sene evvel keþfetmiþken kalemimin varlýðýný ve iþte kale’ m düþtü düþecek iken kalem’ in rüzgârýna savruldum ve savurdum duygularýmý ýrksýz acýlarým yorumsuz sözcüklerim kalemse coþkulu ve sözcükler cebbar bense yol yorgunu.

Bir bükülüþ idi mademki bileðimin hizasýnda saklý ruhlar.

Düþkün sözcükler deðildi düþkünü olduðum düþlerden ördüðüm bir yelek bir mintan kýnýna yaraþýr bir hüzünle bütünleþen duygularým ve kýblemde saklý sýrlar ve ben artýk seyyah bir þairdim ve kalemin nakþýnda dünün na’þýný gömüldüðü topraktan çýkaran bir yazar unvaný almýþtým iyi kötü ve iyi kötü yazýyor olabilmenin verdiði huzurla döþüyordum A4 kâðýdýn tam da ortasýna sapladýðým pergelin tutamaðý iken kalemim ve kâðýt delindikçe ruhumdaki yamayý sarýp sarmalýyordum.

Düþlerim vardý benim deliþmen rüzgâra inat uçmayý erteledim gün batýmýna.

Melun mahzun renklerim vardý hazanýn örtüsünde saklý ölüm günbegün de büyüyen bir hüzün.

Maðdur bir iklimdim ben ve içimde saklý kýsýk sesli vaveyla.

Yanlý bir aþktým da aþikâr ve her ne kadar aþina olsam da yalnýzlýða dört gözle bekliyordum yolunu mevsim ötesi bir baharý içtimada yaþarken telaþla ördüðüm yaþýmý akýtmamak adýna önümdeki saf bakir beyaz sayfaya.

Beyazým ben hali hazýrda akça pakça bir yorgunluk hâsýl olan.

Siyahý hiç sevmedim en sevdiðimse pembe en çok da utandýðýmda yanaklarýma yansýyan ve göz temasý kurduðum insanlardýr beni layýðýyla selamlayan.

Hazanýn yükü aðýr insanlarýn vicdanlarý nasýl da saðýr ve iþte aðýr aksak adýmlarla adýmlarken güzergâhýmda eksik etmem kayboluþu:

Ben kayýp bir mýsraayým hem kanýksanasý hem peþine düþtüðüm.

Metazori gölgelerden ýrak varsa yoksa içimdeki þehla hüzne tutsak.

Çocukluðumu yaþadým delicesine severken her kimse etrafýmdan eksik olmayan en çok babaannemi sevdim çocukken ve aþkýn nakaratýnda saklýydý o yaþlý ve asil kadýn bense asi bir rüzgârýn minvalinde tokalaþtýðým kadar hayali arkadaþlarýmla.

Akraným yoktu yaný baþýmda sadece yaþlý çýnarým sevdalandýðým medarý iftarým caným babaannem.

Onu andýk bu gün annemle nasýl da kol kanat germiþti sevgili ailesine.

Bandýk da hüznü gidenlerin ardýndan þerbetlenmiþ acýlardan içerken avuç avuç ve sýrtýný sývazladýk kaderin kederin müptelasý yazgýmýz örtüþtüðü kadar benimki annemle lakin tek farkla: o da bende kalsýn.

Ýsyaným sönük.

Ýtibarým saklý Allah katýnda nemalandýðým kadar sevgiden ve umuttan büyüyen devasa bir iman gücü benimle paralel seyreden semanýn da armaðaný iken baþýma saçýlan kâh nur kâh yýldýzlar nasýl ki Yýldýz’a düþkün bir sevdayla anarken beni Hakkýn rahmetine çoktan kavuþmuþ insanlar.

Günüm hüzünlü.

Küfemde saklý iken hayatýn aðýr yükünü.

Elbet þiirlerim de ölümlü benim gibi bu yüzden her gün yeni baþtan derliyorum hayatý yazdýðým þiirlerin kutsal ç/aðrýsýnda içimde saklý nice ben nice yýldýz nice çiçek nice gül nice sitem.

Sabýrla kat ettiðim bir yol dünden miras iken öðretiler ve kulaðýma küpe nice nasihat babadan yadigâr köstekli saatin durduðu saatte saklýyým ben ve o bozuk saat bile bir günde iki defa doðruyu gösterirken ve iþte Doðrucu Davut kimliðimle kapýsýndan kovulduðum köyler en baþta muhtýrasýný verirken deliþmen muhtar.

Yüreðim büyük.

Yüküm aðýr.

Yüzüm ak.

Yürüdüðüm yol yine bana çýkan ve firar edemediðim bir beden beni hayata hapseden bu yüzden yeniden doðmalýyým günbegün hem de nasýl da en erken saatte uykumdan firar edip karýþmalýyým yeni güne…

B/atýlýyým rüzgârýn.

Atýl bir iklimdir içimde saklý adý bazen güz bazen bahar.

Baz aldýðýmsa sadece ve sadece sevgi ve iþte kâh seyyah kalbimle kâh kalemimle fink attýðým kâinat tavaf etmenin de en güzel yönü iken kalp gözümle etrafa bakmak.

Bir adým yok benim…

Attýðým adým aslýnda bir arpa boyu yol almadýðým insanlarýn nezdinde gel gör ki: ben çoktan kavuþtum hem Rabbime hem kabrime.

Azat edilesi renkler baþýmda uçuþan ve içimde seken o kör kurþun bazen bir batýnda doðan güneþ ve mehtap ve iþte yýldýzlar çakýyor gözlerimde ve iþte çakma aþklar son buluyor kaderin ve Tanrýnýn izniyle.

Þükür ile doluyum bu gün:

Rast gele kaderim.

Sabrýmý sevgime katýk ettiðim:

Allah kerim bir sonraki güne.