Havarisiyim sözcüklerin bazen bir
handikaba denk düşsem de hercaidir ruhum mealimse umut ve sevgi ve gayrısı
yalnızlığın gayesi yaşamın bazen bir buluta denk düştüğüm kadar bazense bir
ederim yok en çok da sevdiğim: ruhumla iştigal varsa yoksa semanın müptelası
esen rüzgârda saklıdır hayallerim ve benliğim bazen belleğimden fazlasını
yüklerim sözcüklerime ve yanarken alt bilincim kâh şiir kâh hikâye olur infilak
ederim…
Sürmanşet duygular.
Sarmalında gizemin…
Kükreyen iç sesim kordan hecelerin
izinde küs bildiğim yüreğin nezdinde vuku da bulan nice mucize ve işte çağlarım
ve yanarım ve yakarım kâğıdın ucunu bazen yanarım mum misali en çok da dünümü
aşkla özlemle yâd ederim…
Kefil olduğumdur içimden taşan sevgi.
Kefil olduğumdur bedenime sığamazken
bu ruh bu coşku.
Kös kös yaşamadığım kadar küskün kimi
zaman…
Ve her sus payı söylemde yakarken
aşkın ateşini kalemimse devasa bir meşale mealimse aşk ve hüsran canım yana
yana sevdiğim de değilken asla yalan.
Kürediğimdir önüm.
Balta girmemiş duygularımla örülü iken
kelam.
Sancılı bir doğumdur şiire
meylettiğim.
Sanrılı değil gerçeklerin nezdinde
bir o kadar üstüm başım bulaşmışken hayallerin köpürttüğü bir deniz misali
boyumu aşsa da dalgalar filizlenir hayallerim ve sevgi ikliminde açar da açar
çiçek misali şiirlerim.
Göğün çağrısı.
Ansızın kanatlandığım.
Aşkın acısı.
Özlemin de dibine vurmuşken.
O rabıta ki ölümün yetisi iken ölümlü
bedenimden de ötesi sonsuzluğa kadar yaşayacak olan ruhun fermanı…
Ve işte elimden kayıp geçen zamanın
da vebali boynuma ve kaynarken yüreğim kaybolduğum kadar meylederim yeni
hayallere kanat açtığıma delalet bir şiir daha dikerim kalemin ince ucuyla ve
söküklerimle hemhal güzel bir mintan dilerim Rabbimden cüssemi aşar sözcükler
cübbemse kalemin gök kuşağı renginde çağırdığım kadar ilham perimi uçuşur
saçlarım ve kanatlarım kana kana ç/ağlar da ç/ağlarım…
Ak akçem.
Ak alnım.
Semazen misali varlığım.
Künyemde saklıdır adım ve kimselerin
bilmediği mahlasım nasıl da yaralıdır kalem yâd ettikçe içimdeki acıyı…
Yarenime sevdalı yârim iken sözcüklerim
ve verdiğim her este esen rüzgâra öykünürüm en çok da içime eserim mademki
eseriyim doğanın mademki esiriyim sevginin ben özgürlüğümü bir o kadar bitimsiz
sevgime borçluyum.
Köhne bir virane değil asla.
Matemimle ve mahremimle örülü
mabedim.
Aşktır esaretim ve emanetim saklı
iken Rabbimde.
Sağdıcımsa kıblemde saklı ve
mıntıkamda saklı duygularım varsa yoksa Allah rızası için yaşadığım kadar
yazmaya meyyal bir fırtınadır ki içimde esen yaşımla yasımla yanarım ben
yaktığım kadar kalemimin ve şiirlerimin ucunu en çok da ucu bucağı görünmez
iken yürüdüğüm yolun da yolcusu olduğum kadar yoktan var eden Hancıya duyduğum
İlahi Aşkın Ateşiyle büyüyen yaşama sevincime de eşlik ederken umudum ve
kalemin nefesinde büyüyen yüreğim…