İmanla Merhameti
Kuşananın Etrafında Uçurumlar Olmaz
Bunca suskunluğa rağmen, Filisin de ki feryada ses olmaya
çalıştıkça, sessizliğe bürünen sesimizle yerin dibine girdiğimiz yetmedi mi?
Hani nerede insanlık? Müslüman ülkeler adım atmaktan aciz, zalimler öldürmek
için şaha kalkmış, çüş diyecek bir babayiğit yok mu? İnsanlığı onlar kaybetti, bizler
değil, merhamet onlarda yok bizde var, öyle ise topla, çarp, böl, sağlamasını
yap sonucunu gör. Sonuç onlara göre sıfır olabilir bizlere iman edenlere göre
yüzdür, bindir. Merhameti al koy zalimlerin yanına onlardan sıfır kalır, lakin
nedense günümüzde bu hesap ”error” veriyor! Hesaba şu anda ulaşılmıyor dese de bizler
ulaştıran olmalıyız değil mi?
Yürümekle, protestolarla olsaydı kırk gündür bu vahşet
sürmezdi, yerin dibinde olurlardı, fakat şu gerçek ki Filistin dünyayı salladı,
tüm fikirler aykırı düşünceler yerle yeksan oldu. Müslüman olan sayısı çığ gibi büyürken, biz
kendimizi hangi kefeye koyduk, kardeşlerimizin yanındakine mi, uzağındakine mi?
Elbette yakınıdakine, uzağında olanlar bu imanı yıkamaz zalimlerle birlikte…
Acılara dayanamasak ta ölmüyor yeniden diriliyoruz kardeşlerimizle, acısı seyri
yüreklerimizi parçalasa da bu iman bu sabır bizi birbirimize kenetliyor, kimse
bu düğümü çözemez.
Sanki zalimlerin yüzünden kardeşlerimizle hapishanede sansak ta,
aslında zalimler hapishanede, müebbet hapisler sancılar içinde hem burada hem
sonsuz âlemde sonsuz sancılar içinde kalacaklar, iyi ki cehennem var, iyi ki
cennet var. İmtihanımız zor çetin olsa da Rabbimiz var. Cennetin bir bedeli, cehennemin
bir cürmü vardır. Cennet merhametle dolaşanları bekler bahçesinde güller
kokarken gül kokulu resulle, cehennem kan dökenlerin kinlerini yakarak yok eder
lakin sonu yoktur, son dedikçe devam eder Rabbim uzak eylesin bizleri inşallah.
Kalbin titreşimiyle tüm beden titrer, bu titremenin bir
bedeli vardır yürümek zalime karşı tek yürek olmak, bu titreşimi duyarak Rabbim
yürüyenlerden eylesin bizleri zalime karşı inşallah. Kalp titreşimiyle tüm
bedeni azları titretirken parmak uçları küheylanın atına binmiş gibi şahlanır, duramazsın
yerinde yürümen gerekir, bu titreyiş imanın gereğindedir. Merhametin yanına
dünyayı koy tüm mücevherleri koy değeri sıfırdır bu iman edene göre, iman
etmeyenin peşinde koştuğu merhametini insanlığını yitirdiği bir pazardır ki, ahirette
o dönüş yolunda pazarda her şeyini kaybettiğini anladığı anda yardım eden hiç
kimseyi bulamayacaktır!
İmanla aşkla yürüyen merhameti kuşananın etrafında uçurumlar olmaz vahşice ölümler olmaz, Olsada zalimlerin düşeceği uçurumlar olur,onlara özeldir. Rabbini bilen bizler Filistin’deyiz, Gazze’deyiz mazlumların olduğu her yerdeyiz, zafer Rabbimindir ya bugün ya yarın sabah Nusret’iyle tecelli edecektir inşallah, vesselam.
Mehmet Aluç