Şair dediğin insan, fikrimce az delidir,
Topluma örnek olur, bilgisiyle velidir,
Severim şairleri, o toplumun dilidir,
Fakir olsa da cebi, zengindir hep yüreği,
Nefesinde demlenir, insanlığın gereği.
Ne şairler görmüşüm, yazdığıyla çelişen,
Herkesin sayfasından, aşırarak gelişen,
Kimseye yararı yok, hep kendine çalışan,
Yine de şair diye, yaslamışım bağrıma,
Sırtımızda taşıdık, bu gidiyor ağrıma.
Biz neleri sineye, çekmişiz bilmez kimi,
Ustaların elinden, biraz ders almaz kimi,
Yüzüne bakamazsın, bir duvar gülmez kimi,
Ne desen anlamazlar, hep sitemde dilleri,
Uzatılan ellere, uzanmıyor elleri.
Niceleri tanırım, yüzü bir maskesi bin,
Kalbiyle ikilemde, ruhuyla olmuş bedbin,
Nefreti beslemekte, kaleminden akan kin,
El vererek büyütsek, şiir denen dilberi,
Kimselere yar etme, kalp güzelse gel beri.
Demem o ki bu meclis, hepimizin tacıdır,
Erkekleri kardeşim, kadınları bacıdır,
Kanayan yaraların, şiirler ilacıdır,
Kimler dem vursa bile şiirle anılırım,
Bilmezsem dediğini, o zaman yanılırım.
Âdemi yolun uzun, sabır rehberin senin,
Bu yüzden ağardı bak, yüzün ellerin tenin,
Hala deli akarken, damarlarında kanın,
Şiirin bahçesinde, dolanalım gezelim,
Öngörü sahibi ol, her hileyi sezelim.
Âdem Efiloğlu
(
Şairane başlıklı yazı
AdemEFİLOĞLU tarafından
7.12.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
