Yine bitti ümitleri bilmem kaçıncı yok oluş
Sabahları dirilip de her akşam yeniden ölüş
Sabahın köründen beri bu kaçıncı kapı çalış
Dört bir tarafı dolaştı iş aradı yana döne
Düşünceli gözler ile başını eğdi önüne
Dizlerinin dermanı yok omuzunda bir dağ vardı
Duramadı yere çöktü sırtını duvara verdi
Cebindeki tabakayı çıkarıp da tütün sardı
Sigaradan daha da çok ciğerleri yandı yine
Çaresizlik içindeydi başını eğdi önüne
Beş aydır ne iş ne güç var bozuldu olan düzeni
Yine de şükürle andı kara yazıyı yazanı
Ellerini göğe açtı duyunca o an ezanı
Allah'ım n'olur yardım et ezanların hürmetine
Kapandı eli yüzüne başını eğdi önüne
Eve gitmek ölüm şimdi cepte yok tek kuruş bile
Çoktan arası açıldı bakkal manav kasap ile
Çoluk çocuk onu bekler hemen çıkmak gerek yola
Yavaş yavaş doğrulurken bir çığ düştü yüreğine
Söndürmedi yangınını başını eğdi önüne
Şeker yağ un hak getire mutfak da tam takır oldu
Üstte de yok başta da yok ne odun ne kömür kaldı
Sağ olsunlar konu komşu kapısını bazen çaldı
Sitem etti el aleme muhtaç eden kaderine
İsyanı hiç düşünmedi başını eğdi önüne
Hanımıydı karşılayan geç vakit kapı çalınca
Mutlulukla gülümsedi üzüldüğünü bilince
Adam sımsıkı sarıldı evde huzuru bulunca
Yine ümit ile baktı kalkacağı yeni güne
Eşini alnından öptü başını koydu göğsüne
