Hududuna koyup onca engeli

Önüm sıra sekiyorsun Füreya

Avcıyı kışkırtan ceylan misali 

Bir de dönüp bakıyorsun Füreya

Her fırsatta mesken tutup ırağı

Yokluğunla kundaklarsın yüreği

Her ne zaman kanıksasam firağı 

Sen karşıma çıkıyorsun Füreya

Sözlerini balyoz edip diline

Vuruyorsun umudumun beline

Gitti derken konup gönül dalına

Bülbül gibi şakıyorsun Füreya 

Gönlüme kıvılcım attın bir kere

Üflüyorsun yansın diye ha bire 

Sonra su olup o yaktığın yere 

Söyle neden akıyorsun Füreya 

Kah gömersin mut'u altına yerin

Ara ki bulasın yeri çok derin

Kah umudu gönüldeki gönderin

Zirvesine çekiyorsun Füreya

Gitsem de bu yangına el sallayıp

Söndürsem de üzerini külleyip

Kalan közü gözlerinle yelleyip

Hep yeniden yakıyorsun Füreya

Azmettirip seni sevmek suçuna

Hapsedersin gözlerinin içine

Bir kelepçe süsü verip saçına

Yüreğime takıyorsun Füreya