Ölü yapraklardan bozma imgeler, hafýz renk kürü düþ kürü aslýnda serbest bir açýlýma maruz kalan yürek.

Týkýþ týkýþ duygular küremeye yürek gerek ve bende fazlasý ile varken o yürek t/aþý g/ediðine koyan son vuruþ ve iþte devasa bir falso aþkýn mezarýný k/azdýðýmýz oysaki yalnýzlýkla seviþen hücreleri kalemin.

Bir izotop olduðumu biliyorum ve atomun parçalanmasýndan da zor ve imkansýz iken ön yargýlarýn yýkýmý.

Kýyýya vuran bir t/aþý çaldým dün gece ama yetmedi.

Yediðim taþlarýn hizaya getirdiði kimliðim ile asla da debelenmeden ve yeniden sevmeye de meyletmeden uzaðýna kaçtým kurulan tuzaðýn.

Ýstirham ediyorum, sevgili hafýz:

Aç kulaklarýný ve dinle beni.

Ön yargýný uzay boþluðuna fýrlat misal benim de uzay çöplüðüne attýðým cenin halindeki þiirlerden kalan boþluðu aþkla doldurduðum günler de dünde kaldý týpký dümeni kýrdýðým þu istikametin ön sözünde saklý bir þiirler yeniden baþ koymuþken mutluluða.

Issýzým kabul!

Ýsyankarým ama af dilemeyeceðim insanlardan çünkü Tanrý ile ayný isyaný üstlendik aþk denen yaralý yerkürede.

Hücuma geçen karanlýk istiþare ettiðim gölgeler.

Nefessiz kaldýðým bir gün nefsime ta dünden müdahale ettiðim.

Nazým niyazým da eksik kalmazken hafýz ve iþte terbiye ettiðim hislerim ve bedenim kaç fýrýk ekmek yemedimse beyan ettiðim açlýk deðil bilakis e tok evin aç kedisi olmadým ben ve buna niyet eden azman dalgalarla da boðuþmuþken bil ki, hafýz: asaletim soydan gelen týpký sevgi gibi.

Sevmeyi bana ailem öðretti ve kaç kuþaktýr Ýstanbul’da yaþýyorsak onlarca hatta yüzlerce sene asla da yüz göz olmayacaðým ben esen bu hayta rüzgarla.

Ve evet, ben de bir rüzgarým.

Ýçimde kopan kýyametin de alametifarikasýdýr yazdýklarým:

Ýster oku ister okuma.

Ýster doku yüreðimi ister dokuma.

Ben bir nakkaþým.

Ben bir terziyim ve iþte kendimi sevemediðim kadar çok sevdim ben en çok da aþkýn Ala Çatýsýnda aktan yüreðimle bir aktar gibi sözcükleri dirhem dirhem tartarken ve…

Ýnsanlar da týrtýklarken yalnýzlýðýmý.

Týknefes oldu sanma kalemimi ve istersen sýðdýr beni en metruk mezara hatta bir dikili taþým da olmadýðý kadar bir mezar taþý da kondurma mezar baþlýðýma ve dilersen göm beni Kimsesizler Mezarlýðýna.

Evet.

Haykýrýyorum:

Ben kimsesiz kodaman bir kuþum.

Kanatlarýmda benekler saklý.

Yaðan yaðmurun giziyim.

Yaðan karýn iziyim.

Ben karým.

Ben boraným.

Ben bir Anka Kuþu ve lanetlenmiþ ismime kimse yaðdýran laneti onu onlarý Allah’a havale ediyorum:

Bu aþk.

Bu isim.

Bu soy…

Her biri bana babadan mirasý týpký o duran bir köþede bekleyen köstekli saat gibi günde en az iki kere evet, en az iki defa kendimi sevmeye meylediyorum ki…

Üçü bulmuyor seferisi yüreðimin.

Ýkiletiyorum aþký ama üstüne alýnmýyor kimse.

Kordan hecelerim.

Közümde kahve piþiriyorum.

Ve telvesinde hüznün boðuluyorum ve üç vakte kadar mutluluk filan da görmüyorum.

Seviyorum.

Sözcükleri.

Seviyorum en çok da annemi.

Ve ihtimallerle boðuþuyorum artýk benden giden insanlarýn çetelesini tutmayý da býraktým en çok da en çok ben benden giderken bir de sen eklenme, hafýz.

Arþý alaya çýkan bir rüzgâr bu.

Göðün tasnifi.

Göðsüme yakýþan.

Yüreðimin de mintaný iken gizem.

Haz etmiyorum elbet menfi duygulardan.

Çöreklenmiþ hüznü kapýdan kovuyorum bacadan giriyor.

Týpký aþký yok sayýp telaffuz dahi etmekten kaçýnýrken.

V/akit bu v/akit.

Gök infilak etti.

Yürek torba deðil ki büzesin.

Figaným.

Firarým.

Giymediðim fistaným.

Fidan boylu kalemim.

Nazara alýnmayan sevgim.

Gün b/ölündü ortasýndan ve evet, dün dünde kalmadý bu sefer.

Ýnancýmla ve doðrularýmla en önde iken ve her yoklamada hazýr bulunsam da yok sayýldýðým bir dünyada yaþýyorum ben.

Baba yarýmsýn hafýz ve ýssýzlýðýmda saklý tek dostumsun.

Gönül tezgâhýnda çürüðe düþmüþ yamalý gönüller fink atarken ben bir baþýma neye yeterim, söyle hafýz.

Aþk yoksulu insanlar.

Sevgi fakiri dünya.

Kayyum atadým dünüme ama yetmedi.

Karaya çalýndý adým ama bitmedi.

Ýnancýn ýþýðý yolumu aydýnlatýrken ve ben gözümü karartmýþ de delicesine severken artýk son veriyorum bu yangýna.

Ve her kývýlcýmda yeniden hayat bulduðum.

Her yangýnda yeniden öldüðüm.

Sicim gibi akan yaþlarýmý sadece içime akýtýrken.

Güçlü müyüm?

Yoksa sevgi dolu yürek midir beni güçsüz kýlan?

Ne zifiri karanlýk engel olur bana ne de insanlarýn kininden nemalanýrým.

Ve elimin kiridir yazmadýðýmda suyla akýttýðým.

Alnýmýn aký gibi helaldir de sevgim helal lokmadýr yazdýklarým kursaðýmda kalan bir imgeye sabitlenip ansýzýn þiir olur da akarým ya da bakarým arkandan gidenlerin.

Dikenlerimi sevmeliyim.

Hüznüme zaten alýþtým.

Ve birilerini sevmekten kendime ancak sýra gelmiþken.

Ve iþte yýkýlan gururum onursuz addedildiðim ve iþte aþkýn kýblesinde saf tuttuðum ve…

Af diliyorum Rabbimden çünkü baþýmdan büyük sevgilere kanat açtým.

Sevilmeyi hak eden olsam ne olmasam ne?

Üstelik en büyük sevgiyi Yaratana duymak varken beþeri sevgilerden ne geçti ki elime elbet seve seve insanlarý Rabbime ulaþtým ama öncesinde Allah rýzasý için sevdiklerim ve Yaratandan dolayý yaratýlan her canlýyý sevmem belki de ahmaklýk iken.

Mübalaða ettim belki de severken ve kendime yaptýðým haksýzlýk.

Sevgili hafýz, eðer ki rastlarsan ona benden selam söyleme ve asla da fýsýldama ona dünde kalan sevgimi.

Ýznin olursa ve de izni olsun olmasýn evrenin ve evet, iþte þimdi kendimi sevmeye geldi sýra yeter ki razý olsun benden yüce Huda.