‘’Benim en güzel mesleðimdir seni sevmek.

Balkonda

Kendiliðinden sönmüþ bir sigaranýn yanýnda buldular beni

Senin hatýrýna uçarken kuþlar

Hem üþenmiþ hem vakti geçmiþ göç mevsiminin

Dudaklarýndan aþaðý süzülüyordu yâr üstüne yâr sevmek

Alnýnda vedaya hazýrlanmýþ bir perde…’’(Alýntý)

Çürük bir düþ idi g/ördüðüm öncemden ayrý yarýna bir sarkýt diktiðim dik alasý özlemin dibini gördüðüm hayatýn kâh muadili kâh müdavimi verdiðim serlerim varamadýðým sýrlarým.

Ufkuma âþýk oldum ben bir de utkuma.

Ruhumdaki ukdelerden ördüm ben hayatý ve hayalleri.

Bazen bir kasaba oldum bazen noksan bir minvalde seken bir taþ misali baþýma aldýðým her taþkýn arbede ve darbe ve ulemasý olduðum þiirlerden baþýmý alamadýðým kadar göz ucumda saklý iken tebaasý yarýnlarýn.

Göðün münferit hecesinde saklý.

Ýlla ki aþk soluduðum ama beylik olmayan ama yavan olmayan asla yaftalanmayacaðým aþklara kanat açtý.

Beyhude olduðunu bile bile sevdim.

Sonra s/ektim bir taþ gibi.

Her sözcüðü aþkla okþadým ve girift yollarda aþkýn þahikasý bir özleme konuþlandým.

Bir ayraçtým ben.

Ýhtiva edilesi bir aþkýn tayfasý.

Telaþla yaþadým ben ömrü ve sevginin sivri dilinde yükseldim.

Bazen okundu martavallar.

Paye verdim her ahmak gülüþe.

Herkesi kendim gibi bildim ve b/elledim zarifçe s/üzüldüm gökte zarifçe efelendim her gülüþe.

Ýçime batan her kýymýk bir doðum sancýsý idi.

Sevdim.

Yaralandým.

Yamalandým.

Yaðmalandým.

Ama hep sevdim ve açýk ara farkla öndeydim ulemasý aþkýn kanatlarýmda kan izi ve peþine düþtüm hayallerin.

Mutluydum öncemde.

Aslýnda muðlak ve mutlak bir mutluluk.

Referans verdim sevgiye ve hoþ bir reverans idi aþkýn soytarý yalnýzlýðýnda hem özlem çektim.

Rengim beyazdý.

Akça pakça bir çocuk.

Ýnsanlar sataþtý sonra.

Yetmedi.

Bir ardýç kuþu gibi tartakladýlar beni.

Bir izbede yaþamadým ben hep göz önünde ve öz veri ile sevdim insanlarý.

Bilemedim aþkýn kudretini öncesinde ama kuvvetli bir fýsýltý idi kulaðýmý çýnlatan.

Ulak bildim yüreðimi.

Uludum ulu orta.

Ünledim sevinci.

Ünlendim.

Gamlandým.

Gemlendim.

Demlendim.

Hicreti ömrün ve aþktý tek kozum bense kozamda varsa yoksa o münferit hece ile yaþayan ve sayýklayan.

Aþk idi kolluk kuvvetim ve ben:

Aþký zimmetime geçirdim.

Prangalar vuruldum.

Aþka vurgundum.

Bir virgülden ziyade nokta koysam bile aþka yolum döndü dolaþtým ben aþka vardým her halükarda.

Gönlüm duru bir su olmadý.

Yalýn olmadým ama yeltendim.

Yalýn ve tekdüze olan her insansa birbirine yaltaklandý.

Yaðmalandý hislerim ve þiirle kesiþti yolum geç bir vakit.

Künyemde saklý ismime ihanet etmedim ve:

Yüzümde hep güller açtý.

Güllük gülistanlýk belledim hayatý gel gör ki:

Benim hayatým bir zindanda geçti.

Ama ertelesem de kendimi erdim hidayete acý çeke çeke.

Açýsý yoktu ki duygularýmýn alabildiðine engin bazý bazý ýssýz.

Hüznümden önce.

Þiir yazmaya baþladýktan sonra.

Keþke bir öyküm olsaydý ve keþke bir kere sadece bir kere aþka düþseydim ama cüssemden büyük boyumdan büyük aþklara yelken açtým ve muhataplarý asla fark etmediler bile.

Bir gonca idim ve semada açtým.

Bir yaðmur damlasý idim ve yerküreye düþtüm düþeli saðanaðýnda boðuldum aþkýn ve sarmalýnda imkânsýzlýðýn cirit attým aþkla boylu boyunca.

Fink attým bazý bazý cesaret bulsam bile söylemedim sadece duygularýmý yaþadým ve þiirle olan tanýþýklýðýmdan sonra yaþattým duygularýmý þiirle.

Þiir gözlü dediler.

Þiir yazma, dediler.

Þiir kadýn dediler.

Bense bir çocuk olmaya kararlý ve azimli baþ koyduðum yoldan da yok iken dönüþüm…

Aþkýn katlarýna çýktým yetmedi.

Kanatlandým yetmedi.

En ulu rütbeyi bahþetti evren.

Ve sýrlarýmla ve serlerimle tanýþtým Ýlahi Aþkla hem de çocuk yaþýmda çocuk aklýmla kararlýlýk gösterdim mademki yaþadýðým kadar âþýk olacaktým.

Aþýk attýlar ruhumdaki rüzgarla ve ben kuvvetlendim aþkla mühürlendim damgalandým.

Bir posta puluna öykündüm ve evrene mektuplar yazdým ve aþka âþýk mizacýmla öykündüðüm en Ýlahi Rütbeye ve sadakat yemini ettim kalemle evrenle.

Nirvana.

Coþku.

Duygularýn hulasasý.

Aþka erdim.

Kendime ulaþtým.

Aþkla ve kendimle uzlaþtým.

Çok þey istemesem de evrenden evren de çok þey istemezken benden lakin insanlar çok gördü aþký bana ve þakýdýðým kadar yazdým yazdýðým kadar sivrildim.

Aþkýn þahikasý kanatlarýma hüsran döktüm üstüm baþým hüzünlendi ve coþkumdan taviz vermedim.

Aþkýn kýtlýðýný çekenlere inat…

Kýtlýktan çýkarcasýna sevdim ve yazdým ve yaþadým…

Gittiði yere kadar deðil de üstelik:

Gidebildiðimden ve sevebildiðimden de öte…