Neresinden başlanır, bu köhne hayatın karakterini anlatmaya
Hep aynı yerinden vuruluyor kalbimiz oysa
Hep aynı bilindik tekrarlar
Hep aynı deniz, hep aynı derya
Ölüm gibi susmak çare olur mu yaralarımıza
Her defasında zikredilen uzaklığın dilini öğrensek yeter bize
Ne eski aşklar sığar hatıra olarak
Ne de türlü avuntular ömrümüze
Peri masalı düşlere en safi kelebek olarak konmaktı mesele
Öyle beylik laflar, gerçekler değildi savaşını verdiğimiz
Bir tane gül verseler
Gülümserdik
Çocukların oyun telaşına
En masum hâllerine geri dönmemiz icap eder acilen
Kaybettiğimiz kendimizi burcu burcu özleyebilmek için...
