‘’Oðuz Atay, Tehlikeli Oyunlar’dan Bilge’ye Mektup

Sevgili Bilge, bana bir mektup yazmýþ olsaydýn, ben de sana cevap vermiþ olsaydým. Ya da son buluþmamýzda büyük bir fýrtýna kopmuþ olsaydý aramýzda ve birçok söz yarým kalsaydý, birçok mesele çözüme baðlanamadan büyük bir öfke ve þiddet içinde ayrýlmýþ olsaydýk da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuþmak kaçýnýlmaz olsaydý. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydým. Bütün meselelerden kaçtýðým gibi uzaklaþmasaydým senden de.’’(Alýntý)

Bir arayýþýn süremediðim sefasý en çok da yaratýlmýþlýðýn can yakan cefasý.

Gerçekler ve hayal âlemi; göðün kereveti yerkürenin atmýþ beti benzi.

Kürediðim kadar hayatý küskünlüðümün arttýðý ve ihmal ya da ihtimalden çýkýp da yola kendime varmakla birileri tarafýndan kabul görmek arasýnda kurduðum o gereksiz b/að.

Bir ayrýntýdan çýkýp da yola asla varamadýðým resmin geneli.

Hüzün coðrafyasýnda seken yaralý kuþun ne kanadýna sahibim ne de kuluçkaya yattýðým bir yumurtanýn üzerindeyim her ne kadar kuþlara öykünsem de kuþ olmadýðým kadar da gerçeðim gerçekçi olmanýn derdinde olsam bile halen hayallerinin peþinde koþan bir Külkedisi.

Uzaðýnda kaldýðým kadar hayatýn boyumun da uzamadýðý gerçeði ve yakýn bildiðim kimse yüreðimden atamadýðým ama kendimi en uzaða en izbeye fýrlatmýþlýðým.

Günbegün bir þeyler deðiþir diye ümit etsem bile deðiþen sadece takvim yapraklarý.

Aklýmýn coðrafyasýnda neler neler yok ki.

Belki kuru bir dere yataðý belki kurumuþ bir aðacýn gövdesi kovuðunda saklandýðým kalemimi kalkan gibi kullandýðým yetmezmiþ gibi duygularýný gagalayan bir kalem-kakaným mademki sözcüklerdir racon kesen mademki imgelerdir ve þiirler tek muhatabým.

Aklýn yolu bir olsa bile birden fazla yol arayýþýnda kendimden saptýðýmdan da öte sevginin ibaresinde lezzetli bir yemek arayýþýnda nasýl ki duygularla ve acýyla besleniyor kalemim ve iþte en lezzetli þiiri yazmak için mademki yol uzaðýmdan geçiyor mademki nefsimin tuzaðýna düþüyorum ve iþte dizginleri kaleme devredip dizili cümlelerin bekleyiþinde geçiyor günüm ve ömrüm.

Kavramlar arasýnda ip atlarken sözcüklerim ve tüm söküklerimi illa ki kalemle dikeceðim o halde duygular fora, sözcükler yelken açsýn yarýnlara demenin de bir adým ötesinde:

Önce kendime rastlarken akabinde kendimle restleþip diþimi göre hüzünler arýyorum yüreðin coðrafyasýnda baþýmý yasladýðým bir dað iken aþkýn emaneti ve Rabbim iken tek sýrdaþým alý al moru mor duygulardan ziyade karanlýðýn içinde kalmanýn verdiði etkileþim ile sadece bir ýþýk diliyorum evrenden; kalemimi ve yolumu aydýnlatacak bir ýþýk.

Ýçimde saklý olsa bile o ýþýk sönmeye yüz tutmuþ.

Sevdiðim kadar ruhumu ýsýtan onca yazý ve þiir gelin görün ki: hala esaretindeyim buzdaðýnýn.

Tünediðim bir dal iken ziynet bildiðim kalemin ýsrarýna dayanamayýp beyaz sayfayý doldurma isteðim bazense kýrýk daldan düþüp kýrgýn kanatlarýnda evrenin kýtlama yaptýðým iken iç sesim, kýrýtan imgelerden baþýmý alýp da delicesine kendimden gitmek istiyorum.

Gidemediðim coðrafyalar saklý uzaðýmda.

Gitsem bile kendimden yine kendime döndüðüm ve yolculuðumu kendimle kýsýtlamasam bile canýný kimse benim kendimi yaktýðým kadar yakmýyor iþte.

Göreceli duygular.

Görüntüden ibaret düþünceler.

Mantýkla çeliþen hayal dünyam ve ben öðrencilik yýllarýmda olsun kýsa süren meslek hayatýmda olsun sayýlarla denklem ve formüllerle sýký bir b/að kurmuþ olsam bile duygularýmýn eþliðinde yaþadýðým kadar bir ömür duygular nasýl ki kursaðýmda takýlý kalýyor ve iþte her bir duygumu somut hale getirmenin de ta kendisi kalemimin kâh kürediði kâh kükrediði hele ki sustu mu iç sesim, betimin benzimin attýðý ve de o dýþ ses ne zamanki baskýn çýksýn ya da âlem çeksin elini eteðini benden…

Dumanlý baþým.

Baþ veren bir filiz misali sözcüklerin renginden çaldýðým karanlýða çalým attýðýmdan da öte ve iþte itiraf ediyorum:

Benim sadece bir tek düþmaným var o da dostlar baþýna ve dostlarým kadar canýmýn yanmasý deðil resmen cayýr cayýr yandýðým ne zamanki rest çeksem içimdeki masum yaralý çocuða ve iþte akabinde infilak eden iç sesimin de dayatmasý iken kendimi arayýþýmýn asla nihayetlenmediði.

Bulsam da defalarca kendimi baþka baþka diyarlarda.

Bir bulmaca gibi içimdeki þifreyi güncellemek adýna günbegün izini sürdüðüm ilham perimin de tek çekincesi yok iken ve sýnýrlarým ne zamanki ihlal edilsin kýrmýzýçizgimi dayatýp soluksuz þakýyor kalemim.

Ne gül vasfým tanýmlamaya yeter ne de konuþtuðum bülbülün dilinin belasý ve ruhumun tarhýndaki o gelincik tarlasý hem kýrýlgan hem mistik hem þaþkýn hem de âþýk iken aþka körelmesin diye sözcüklerin devamýný getirmekle yükümlüyüm kendimi arayýþýmýn.

Külfetli bir yolculuk.

Küskünlüðüm hem kendime hem dünyaya.

Bir kusur ararken insanlar bir de küsuratlý duygularýný yuvarlarken sýfýra ve iþte kan kaybeden yüreðimin kanamalý doðasýnda aralýksýz ettiðim dualarýn hatýrýna hatmediyorum kâinatý.

Sözcükler ve sýra sayý sýfatlarý ve alfabenin lal harfleri yoksa ihlal edilmiþ m demeliyim ve inkâr edemeyeceðim kadar içimdeki boþluðu hoþluða çevirmek adýna yazýyorum aslýnda her beyaz sayfa ruhumun birer kopyasý ve yeryüzündeki tek dikili aðacým kalem olsa bile maddi anlamda bir getirisi olmasa bile ruhumun eþkâlini de bire bir yansýtan.

Hummalý bir günün noktalanmasýna saatler kala.

Ne Oðuz Atay’ým ne de Bilge Karasu lakin kalemlerine vakýf olduðum kadar da öykünüyorum dostluklarýna.

Ve karþýlaþtýðým her insaný kolaylýkla dostluk makamýna yerleþtirirken biliyorum da aslýnda tek dostumun olmadýðýný ve olmayacaðýný da lakin hayal dünyam anbean bunu reddettiði için günbegün de büyüyor arayýþým:

Hem kendimi hem de dost arayýþýmý sonlandýramýyorum bu yüzden her yeni gün benim için umut anlamýna geldiði kadar hayatýmý ve kalemimi illa ki güncelleme ihtiyacý hissediyorum.

En baþta sevgimi bonkörce sunduðum.

Saygýda da kusur etmezken…

Yüreðimin infilak etmesine saniyeler kala yeni hayaller kurmanýn da vakti gelmiþken asla isyan etmiyorum asla serzeniþte dahi bulunmadan sadece önümde uzanan o yola odaklanýp kendimi hapsettiðim zindanýmdan firar ediyorum bir süreliðine de olsa kendimi edebiyatýn ve sözcüklerin derin suyuna atýyorum ve atýl olan her yürekte illa ki kendime bir yer arýyorum üstelik yüreðimi de kâinata açmýþken bilsem de çabamýn afaki olduðunu kâh rüzgâr olup esiyorum içime kâh esen rüzgârýn oynaþtýðý bir yaprak olmaktan da duyduðum býkkýnlýk ile köküme ve kaidelerime ve kalemime sýký sýký sarýlýyorum.

Hani olur da…

Bir ederim var ya da yok lakin aþkýn karekökünde üreyen cümlelerimden de kendimi alamadýðým kadar hani bir yol bulurum da ulaþýrým içimdeki gizemli hazineye bir ziynet bilmiþken kalemi ve de aþka zimmetli iken yüreðimin gecikmeli seferinde yolculuk etmenin de tadýný ve adýný çýkarýrken…