Biraz yorgunum bu gece,
Kavgalarım birikiyor kendimle
Her uzvunda taşıyor ayrı ayrı hoyrat zamanlarım
Yaşımdan yorgunum, yaşımdan yaşlı ve telaşlı
Sahi kaç yıl oldu barışmayalı kendimle.
Saymadım, bilmiyorum.
Belki kırk, belki de otuz
Süründüm bu dünyanın her haliyle
Baharın rayihasında coşan çiçeklerin kokusu burnumu sızlatırken
Hayat öyle sandığın gibi taviz verip, omuz atmadı ağır yüküme
Kimine yaz, kimine bahar, kimine sonbahar değerken kış gitmedi yüreğimden
Sancılanıyordu bedenim
Bir annenin doğum sancısıyla
Çocukluğum geliyordu her vakit beni sarsarcasına
Perdeler arasında sızan masum, puslu güneş
Getiriyordu eski güzel günleri kanaatince
Onlarla kavgalı, onlarla sevdalı olduğum sabahları
Kızıyordum fikrimce
Dedim ya
Biraz yorgunum bu gece,
Kavgalarım birikiyor kendimle…