Bir düþ’ ün ekiniymiþ meðer yaþamak bense bir seyyah gibi gezindiðim kadar rahmeti esintisi de dinmek bilmedi ne de esareti aþkýn hüzne baðdaþ kurduðum bir coðrafyada mademki saklýyým…

Aþk ve sözcükler kutsalým ve bayrama kavuþmak bir o kadar hüsraným ve kâbusum lakin…

Öznemde saklý tüm güzelliklerle bayramý da sevgiyi de insanlarý da kucaklýyorum ve ben annemin hatýrýna nefes alýyorum.

Yâd edilesi mazim sadece bir aný.

Günde saklý her an’ ým ise þükre vesile.

Caným yanarken ve içim d/aðlanýrken annemin baþýný her okþadýðýmda yýldýz olup kayýyorum gök kubbede.

Ve…

Sevdiðim insanlar bile beni yerin dibine sokarken ben en tepede aþkta ve hüsranda baðdaþ kuruyorum yürek denen iklimimde sürüklensem de sür-git bir coþku ve umutla sývazlýyorum hayatýn sýrtýný.

Bayram nidalarý dünde kalan.

Sönük sevincimle asýlý kaldýðým hüsran…

Laneti dinmedi de iblisin ve þerrine âþýk bir kâbus gibi gezindi gezineli baþýmda göçmen kuþlarý bense revnak bir esinti olmak adýna içime yaðdýðým ve yýðdýðým duygulardan bir cennet inþa etmenin telaþýyla önce en önce sevdim ve saydým cihaný ve insanlarý sakladým tek tek yüreðimde saydýramadýðým kadar da sahip çýkýlasý bir acýnýn arifesinde kök sürdüm kök saldým ve kökünü hesaplayamadýðým kadar aldýðým yaþýn hazzýna yasla ulaþtým.

Ben melankoliyim.

Ben aþkým.

Ben þiirim.

Ben bir gezginim.

Ben hayallerimin hem uþaðý hem efendisiyim.

Sürtük imgeler saydým uzaðýmda kehanetlere gebe kâhinlerden de kaçtým.

Rest çektiðimdi kötülük ve sefil nefsim ölümünün her yýldönümünde kendime kaçtým kaçalý aþkýn izbelerinde kâh hüzün içtim kâh umut biçtim kâh kayboldum kâh gün gibi þehre doðdum.

Doyamadým da sevmelere layýk olmak adýna Rabbine…

Doyumsuz yüreðimle kucak açtým kanat açtým açalý sonsuzluðun asaletine…

Rengim kaçýktý ruhum da aklým da yoksa kor sözcüklerden binlerce þiir ve cümle yazar mýydým, kendimden kaçtýðýmýn yýldönümünde kim bilir kaç fersah uzaðýndaydým mutluluðun?

Kök hücrem kurudu.

Ruhumun düþler familyasýnda sözcüklerim kanadý.

Kandýðým kadar ömre ve insanlara kardým duygularýmý inceden inceye eþleþtim de evrenle ve dökümlü eteklerinde yalnýzlýðýn taþlar fýrlatýldý baþýma bense…

Taçlandým diye sevindim.

Taþ atanlara ekmek uzattým.

Taþýdýðým yükü daha da aðýr kýlanlara hem uzak hem saðýrdým.

Saðdýcýmsa rüzgâr ve solumdaki o lal alfabe…

T/aþkýn mizacýnda yakalandýðým rüzgâra kafa tuttum ve uçtukça düþtüm düþtükçe sevdim sevdikçe kendimi unuttum.

Kimyamda idi duygular kibar bir dille beni uyaransa kader gel gör ki tensiye ettiðim kadar duygularýmý duymazdan geldim kaderin ikazýný ve sitem edenlere kucak açtým sevdikçe de yaðmalandý yüreðim bense yaðdýðým kadar içime yâd ettim mazimi ve yarenim kalemle tavaf ettim evreni…

Þüphe yok ki: þanssýz ve bahtsýz bir yýldýzdým ve söndü ferim.

Aþkýn fendi yendi hüznümü: hüznüm ve o kesif sessizlik nasýl ki mahremimde saklýydý matemim ve de derlediðim cümlelerden boynuma geçirdiðim o ilmik.

Fermaným þiir kokan.

Feryadýmda hikâyelerin saklý olduðu.

Firari gölgemle fevri sevdamla çanak açtýðým hüzün ve özlem.

Bir nida soluyordu bir fýsýltý doðuyordu madem ve iþte zýtlaþtýðým kadar kaderle ve cihat ettiðim kadar dünya ile saf tuttuðum her duyguyu ihbar ettim þiir baþlýðýnda aslýnda þiirin hasý idi içimdeki yetim çocuk ve itibar ettiðim kadar insanlara ne iltifatlara mazhardým ne de yakýnýnda bilinmezin ve uzaklaþtýðým kadar kendimden uzlaþamadýðým yüreðim…

Sevgi uðruna kurduðum köprülerse yýkýldý bir bir.

Yiten ömre deðil yatýya kalan hüzne baðdaþ kurdum.

Ritmi olmayan duygular nasýl ki yitik bir ömrün faizi idi ve bodoslama sevdiðim kadar ihbar da ettim Rabbime ve gittiði yere kadar gidecekti kalan ömrüm.

Bir veda ya da bir seda saklý iken yüreðin semasýnda ve sancýlandýðý kadar þafak bense geceye ve aþka tutsak sadece sevdim sadece sustum sadece beklemeye aldým mutluluðu bir yenilgi olsam da duygularýn yansýmasýnda doðan gün gibi kaným kaynarken ayaðýmýn altýnda kayan zeminden baþýmý kaldýrýp da diktim gözlerimi ufka ne de olsa aþk ve imandý umudumun yansýmasý ve fermaným dinmeyen bir yangýnla arþý alaya da çýktý hayallerim, baþ koyduðum bir milattý madem sevginin rüzgârý bense solan simamla baþkaldýrdýðým kadar adaletsizliðe ve yanlýþlara…

Doðru bildiðimden de þaþmadým ne de olsa kutsalýmdý aþk ve Huda ve kitabýmýn da buyurduðu gibi…

Ve iþte bir bayram daha geldi ve güneþ doðdu haneme.

Mutluluðun nidalarýnda sürüklenen gözyaþýmla mutlak bir sevinci kucakladým ve her þeye raðmen mutlu olmayý baþardým bayramýmý bir baþýma yaþasam da…