tabutunla gömdüler seni konuşmamız yasaktı kaidesi bu dedi bazı büyükler üstüne attığımız toprak kadar taşlı kalmıştı geçmişim, yada üzerinde bitecek otlar kadar amaçsız. sebepsizdi işte ben söyledim kâr etmedi tabutla gömdüler seni...
oysa ikimizde biliyorduk yattığın yerden gülümseyerek küfrettiğini, kefen beyazı gelinlik tülü gibi değilmiş anladım... kızma kızma söylemiştin "anason" diye fısıldamıştın kulağıma beyazın en saf olanı... ama öyle dediler dokuz tahtası var zaten ne farkederdi ki bir eksiği yada bir fazlası ben söyledim kor yakmadı tabutla gömdüler seni..
kaç düşaltı esirdi eşelediğim ölümde ; gözüme kaçan toprak kaçıncı baharın hüzüncüsüydü bilmiyordum... cebiri sevmezdim bilirsin çözemeyişim bundandı sanırım bu kadar ölüm kalımı, oysa altı üstü altı bilinmezli bir ihtimaldi işte ben söyledim zar tutmadı tabutunla gömdüler seni
( Tabutla Gömülen Şiir başlıklı yazı Erkut Durmuş tarafından 15.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
