Yedi Mevsim Geçidi


yedi kez değiştirdi üzerini ağaçlar
yedi kez
yeşili beğenmeyip
sarıya boyadılar göz kapaklarını ;
yedi kez durdu dünya sen yokken 
yedi tur çekildi kanım damarlarımdan,
yedi duyum oldu sonra
yedi kez yemin ettim
yedi kez bozdum orucumu
ve yedi kez affetti tanrı beni, biliyorum..

yedi güneş düştü gökyüzünden
yedi ay müstehzi gülüşünü serdi şiire
yedi fahişe salındı mahallede
yedi tel saçı düştü
yedi çocuk yedi kez peşine
yedi susku boğdu çığlıkları,
yedi yangın çıktı
yedi tabut için
yedi ağaç feda etti kendini
yedi gök
yedi kat sema
yedi basamak
yedi and
ve yedi tanrı kabul etti tövbemi, biliyorum 

yedi kez uyandım bu sabah
yedi kez uykumu böldü gece
yedi kez açıldı göz kapaklarım
yedi kez aşk sandım nefesini
yedi kez yuttum dilimin korlarını
yedi kez döndü dünya kimin etrafı bilmeden
yedi kez sustum
yedi kez konuştu iç/in
yedi kez gitmiştin
yedi kez gelişimdi sana
ve yedi kez yeniden inandım tanrıya...

şimdi
sekizinci mevsimi gelişinin
sekizinci dokunması teninin gözlerime
sekizinci mısra’ya
sekizinci beste’ye...




İkibinyirmiüç’ün Şubat’ı
Ankara
( Yedi Mevsim Geçidi başlıklı yazı Erkut Durmuş tarafından 21.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu