/…Anlamsız bir soru cümlesi ile başladı bu hengame…/

.

.

.

I-

Neydim ki senden sonra

Kaç metre kareyi kaplardı sensizlik ,

Kalbimin izdüşümünde gölgenin boyu

Battıkça güneş uzar mıydı sahiden ?

Hem söylesene ,

Kaç kere sen yok ediyordu sevgiyi ?

Yada 

Ne kadar tutardı

Üçgenimin iç acılarının toplamı…

II-

Dünyanın yuvarlaklığına inat ,

İçimin köşeli şekillerinde gizleniyordu sanki yokluğun !

Hayat ,

Kısa kenardaki yalnızlığınla 

Uzun kenardaki o’nun çarpımı ;

Kaderse

Kimsesizliğinin karesi kadardır dedi

bu dünyada kapladığın alan hepi topu..

Hasılı ;

Kapalıydı işte tüm çözüm yolları

İhtimalleri elinden alınmış

Çok bilinmezli bir denklem gibiydim

Hangi’nin yerine Ne’yi koysam

Tutmuyordu birbirini

Ne gidiş yolum doğruydu,

Ne iki tarafın eşitliği…

İkibinondört’ün Mayıs’ı

İstanbul…